« : 28 Nisan 2008, 01:12:00 »
Nasılsın bensiz...
Sabahladım bak yine sensiz...
Ben iyi değilim sevdiğim...Ayakta durmaya çabalıyorum...
Daralan tıkanan nefesim yüzünden dün yazamadıklarım...
Dün qece aniden verdiğim bir kararla ve sana qöre yargısız infazlarla tüm o yazdıklarım,,,qiderken bırakıp seni uzakLara;
yüreğimin içimde bir yerlerde beni unutacağın korkusunu taşıdığımı hiç düşünmemiştim...
Şimdi karşıma dikilen unutulma korkusunun eşliğinde qeliyor o qüzel yeşil qözlerin aklıma...
Yüreğine başka birinin dokunabilme ihtimali yanqın yerine çevirirken tüm benliğimi,belli belirsiz serzenişlerim seslenişlerim başlıyor sana...
Sensizlik,Sessizlik, karanlık,korkular ve sen…Ve ben…Ve de biz…
Yar üşümekteyim sensiz…
Sessizlik qecenin bir yarısı sensizlik olup dökülüyor karşıma bir anda ve ansızın tek bir damla qözyaşı süzülüyor yanağıma.
Kendinden bile habersiz, ziyaretime qeldiğin qecelere inat donup kalıyor dudağımın kenarında derken sebepsiz.
Ah yar ne çok özledim seni görmeyi oysa...
Sana kavuşmak nasıl da özlem olup dağlamış yüreğimin dört bir yanını ansızın da ince bir sızı olup yerleşmiş benliğime böyle…
Sensizliğe esir düşmüş yüreğim alev alıyor şimdi ve bizi yok eden benliğimize kanıp siliyor sol elim,
dudağımın ucunda akmamak için çaba sarf eden o damlayı sebepsiz...
Kalbimin derinliklerinde senle dolu bir fırtınanın tam ortasında,kendi kendini anlayamayan benliğim gidişini anlamlandırmaya çalışırken daha çok acıyor sevqili!
Düşünürken seni…
Düşünürken sensizliği…
Bir titreme alıyor kalbimi…
Üşüyorum yar…
Sensizlik var qecede...
Ve içine düştüğüm sensizlik,sessizlik kanımı donduruyor yine…
Yar yüreğim çok üşüyor…
Korkuyorum derken,sen yoksun ya hani,hani sensizim ya ;
yüreqine sakladığın ve benim bildiğim, bilmediğim sebepler yüzünden...
Yoksun ya hani sevqili ve hani qittin ya bensiz…
Karanlıkta kalmış ve son kibrit elinde bekleyen bir çocuk misali; sana dair olanları yitirmemek için yakamıyorum o son kibriti…
Bekliyorum çaresiz ve sabırla bekliyorum hala son bir umut ;
elimde yakmamak için uğraş verdiqim kibritle karanlığın orta yerinde seni…
Bir yandan da korkuyorum,çok korkuyorum sevqili…
Korkularımdan qizleyip kendimi yada kendimden qizleyip korkularımı; düşürürüm telaşıyla yüreğimin en içine saklıyorum sevdamı.
Ah yar…
Sen…
Sen,hayatımın tam ortasında duran en qizli ve dokunulmaz olandın oysa…
Dokunulmazlığın sevdamdandı,qizliliğin aşkımdan…
Giderken sen, ben bakakalmıştım ardından…
Sen qiderken yanımdan usulca, tek bir peki çıkmıştı hatırlıyor musun ağzımdan?
Oysa ne çok bağırmak istemiştim, ne çok istemiştim duyurmayı sana yüreğimi…
Her adımına bir qitme sığdırmıştım sevqili ve birer damla qözyaşı her harfinde saklı..
Her merhabanda bir seviyorum ve harflerince yürek kırgınlığı…
Söyleyemediklerim yüreğimde ve bir pekiyle kalakaldı arkandan bakarken benliğim çaresizce.
Korkuyorum yar…
Çok korkuyorum…
İyice sensiz kalmışlığım ürkütüyor beni…
Ya unutursan beni,ya evlenirsen...
Ya unutmama izin verirsen seni…
Sensizlik,SessizLik, karanlık,korkular ve sen…Ve ben…Ve de biz…
Yar üşümekteyim sensiz…
Söylesene aşkım;
unuttun mu sevdiğim karşına çıkıp, bir anda bilinmezliğe karışan bu hoyrat yüreqimi...?
Yüreğine dokundumu benden başka birileri ?
SöyLesene sevdiğim;
unuttun mu ilmek ilmek yüreqine işlediğim adımı...?
Zamanlardan neydi çıktığında karşıma,ya da hanqi asırda sevmiştim ben seni ?
...
Ve hanqi anda kalmıştı bakarken duyduqumuz mutluluk çağı ?
Dayanmak zor sensizliğe...
Serzenişim sitemim ondan...
İncitmek istemem sevdiğimi...
Anla beni ne olur aşkım...
Dayanamıyorum...
Elim mahkum,SABREDİYORUM...
Seviyorum seni ey sevgili...
Seni çok seviyorum...
Alıntı
3 Yanıt
7221 Gösterim