Konu: Medine kokulu bir gül getirin bana

[Arif Arslaner]

Medine kokulu bir gül getirin bana
Mekke kokulu bir bahar.
Ravzadan bir ılık meltem getirin bana
Yeşil kubbeden kanatlanıp uçan bir bülbül getirin,
Konsun gönlümün otağına.
Aşk nağmeleriyle inletsin ruhumu.

Kızgın çöllerin yakan kumlarını koyun avuçlarıma yüzüme süreyim.
Onun ayak izlerinin deydiği sokakları ben saçlarımla süpüreyim.
Süpürüp her zerreyi başımın üstünde gezdireyim.
Medine kokulu bir gül getirin bana, Mekke kokulu bir bahar.

Nur dağından bir inilti yayılsın çınlasın kulaklarımda.
Bedirde bir dua okunsun bende diyeyim.
Uhud da gözyaşı dökülsün her damlada ben dizüstü çökeyim.
Alın ruhumu bedenimden götürün Beytullaha, ilk söz verişte ki gibi
Secdeye varayım ve bırakın o secdeden sevgilinin ebedi yurduna uçayım.
Medine kokulu bir gül getirin bana Mekke kokulu bir bahari müjdeleyin.

Ravzaya selamımı götürün, Minaya ahımı, Safa ile Merveye göz yaşlarımı,
Arafata dualarımı götürün.
(celle celalüh)'ım nasibette uyanayım Medine kokulu bir gülün yaninda Mekke
kokulu bir bahara. Çöllerin kavurucu sıcağında günahlarimi yakayim. Aşıp
bütün mesafeleri o kutlu beldeye varayım.
Nasibette varayım ve ya orada kalayım yada orada ebediyete
uyanayım.

Hz.Bilal yeniden ezanlar okusun. Necası yeniden kucağını açsın,
Taifte ki bütün taşlar güllere dönsün.
Gönüllerde ki putlar bir bir kırılsın ufkumuz da yeniden dolunay doğsun.
Gelsin SEVGILI düşlerime gelsin ben serabına dalayım,
Onun huzurun da
mumlar gibi eriyip sefkatine kanayım.
Gayri hasretle yanan gönlümün Ondan baska tesellisi yok gelsin artık
SEVGILI ve ben hep o rüyada kalayım.
Hiç uyanmayayım.