''sen dedim ve başladım hergüne ''
yollar vardı yakınları bile uzak eden.düşler vardı ta uzaktakileri can eden...
çocukcasına bir masumlukla aşikar etmiştik kalplerimizi,sonunun ne olduğunu bile bile tutuşturmuştuk ne varsa elimizde...
benlik anlamını yitirmiş,bütün nefeslere denk sen olmuştum.
ben bu cesareti nerden nasıl bulmuştum?
ölüme meydan okumayı nasıl öğrenmiştim?
bütün bu soruların cevabı sende gizli...
öyle ise susma ellerime uzatırken elini,geri çekme...
nefesim sen olmuşken,beni karanlıklar ortasında bırakma bir başıma
sen bilirsin beni...
derdim sen diyorsam sana, elbet dermanımda sendedir...