« : 15 Ocak 2009, 20:38:22 »
Anne!..çocukları,küçük kurşunlarla mı vururlar?...
büyümek istemiyorum anne hedef seçmektense hedef olmayı kurşunlara
vurmaktansa vurulmayı seçiyorum .
doğdum ve irkildim büyüklüğü karşısında dünyanın
gördüm ve şaşırdım açgözlülüğüne insanların.
insan insanın düşmanı mıdır?
kim kırar gönülleri,
korkmaz mı ve bilmez mi insan
bir gönül kıran onmayacaktır
ve vurduğu silah er geç dönecektir kendine.
ve insan vurduğu kadar vurulur bilmez mi?
nedameti olmayana merhamet değil lanet edilir ancak.
çocukları anne
küçük kurşunlarla mı vururlar
oysa çocuk merhamet demektir biraz
inanmaktır bir uçurtmanın değerli olduğuna bir füzeden.
bütün bilyalarımı versem, resimlerimi, topacımı
yetmez mi anne yok etmeye yeryüzünden bütün silahları
bütün oyunlarda ebe olmaya razıyım yeter ki bölmesin bir bomba rüyalarımı.
madem savaş en çok bir çocuğun annesiz ya da babasız olması demektir,
ebelenmek ve bir daha oyuna girememektir madem
yakıyorum tahta atımı ve tabancamı.
oyunlarda ne askerim bundan sonra ne de pilot
söz, kullanmayacağım bundan sonra sapanımı.
sığınaklara gitmek istemiyorum anne.
oynamak istemiyorum sonunda ‘elma dersem çık’ olmayan hiçbir saklambacı.
çocukları küçük kurşunlarla mı vururlar anne
akar mı onların da kanları?
“ne çok yorulduk büyümekten
soluklanalım biraz.” 
(Alıntı)
4 Yanıt
4091 Gösterim