Hiç kimseler duymasın, kimselere söylemem,
Derdimi sen bil Can, sevdamı gizleyemem.
Ümitsizim, yorgunum; deli bir divaneyim,
Mecnun gibi çöllerde, yağmurumu beklerim.
Çatlamış toprakların, derdini bilmez yağmur,
Çisil çisil yağan yoksa, gözyaşım mı yağmur?
Sensizliğimi düşlerken, nerden çıktı bu yaş?
Islanmış bak yanaklar, beni anlar mı yağmur?
Kendi yazdığım şiirimle başlıyorum yazıma.
Şair olamazsamda, bende zaman zaman şiirler yazıyorum.
Hani Türkiye'de üç kişiden dördü şairdir derler ya...
Bende onlardan biyim işte.
Şiirsiz ve sevgisiz bir hayatı düşünemiyorum.
Biz yazarlar böyleyiz işte...
Kurgu dolu işimiz. Çok geniş bakıyoruz olaylara....
Tıpkı bir şiir gibi...
Dünyanın en aciz insanlarıyız ama; bizde laf çok, icraat yok.
Ama bakın yine de yazıyoruz ...
Acaba birine faydamız olur mu diye?
Bir vicdanın sesi olur muyum diye?
Unutulanlar için... Batağa düşenler için... Kaybolmuş değerlerimiz için...
Bizimkisi bir umut işte... "Ya tutarsa" misali.
Bunada engel olamazlar ya...
Arkalarından dualar, fatihalar okuyorum ya...
Karşımızdaki de insan sonuçta.
Onların da anneleri, babaları, kardeşleri vardı bir zamanlar...
Öyle değil mi?
Kimse bulunduğu konumu kendisi seçmyor.
Çocukluğunda hayalini kurduğumuz mesleği hangimiz yapıyoruz ki?
Çok azımız dışında...
İnsanları sevmeme kim engel olabilir ki?
Sevgisiz yaşanır mı?
Sevgi yaratılışımızın temelinde var.
Cenab-ı Hak sevgisinden yaratmadı mı, Hz. Adem(a.s.) babamızı?
Seveceği bir eş istemişti Rabbinden...
Cennette onca nimet içinde yüzerken...
Hz. Havva annemizi, eğe kemiğinden yaratmadı mı Allah? (c.c.)
Ve büyük bir aşk başladı aralarında... Biz kimiz ki?
Dediğim gibi sevgi bizim yaratılış temelimizde var.
Sevgimizi kaybedersek, insan insanlığından çıkıyor malesef.
Yaratılışımızın yapısı bozuluyor, kimyası bozuluyor.
Sevgisiz yaşanmıyor...
Bizler sevgi ve muhabbet fedaileri olmalıyız...
Buna her zamankinden daha çok ihtiyacımız var çünkü.
Sevginiz herkesi kucaklasın efendim.
Selam ve dua ile....
Lokman Hakim - 27 Ocak 2014 Pazartesi
3 Yanıt
3610 Gösterim