MAHKEME-İ KÜBRA
M utlumusun ey güzel insan
A ğlamakmı gülmekmi hüzzamlı
H areler sarmış gönlümün heryanını
K almadımı ümidin vuslata yönelik
E rmeden murada sonsuzluk ikliminden
M utsuzluk kervanı gelip çöreklemeden
İ kilemlerde kalmak çelişkili bir yaşayış
K alkar son vapur siren sesiyle sanki yakarış
Ü zgün olmak sessiz kalış ve bir haykırış
B ırakırsın herşeyi umutsuzca geride
R ıhtımda ılık bir meltem esintisiyle
A şk yürekte yare, aşk ruhunda çare