Konu: Ah leyl

[D®agon]

Yağmurun ayak sesinde uyuyan kalbimin
ağrı molalarında hiç doğmuş sancıları döküyorum sesimden.
Tüllenen grinin hüzzamı kirpiğime iniyor yavaş yavaş.
Avazımın göçebe hüsranları dokunuyor
giz’imin kuytularına.
Fırtına başımın üstünde.
Mecnun’un dolaştığı çöllerde yalnız kalıyor yıldızlar.
Lapa lapa yağıyor deniz avuçlarıma.
Hangi sesini dinlesem aşkın gece yine siyah kalıyor gök/yüzüme.
Ölümü öldürsem kaç yıllık ölümlülüğe çarptırılır bedenim ya leyl?

G ö z l e r i n d i r   h e l a l i m.

Vuslatı çağıran ayrılıklarda büyüterek aşka mahfuz düşleri,
kalbimi yokluyorum sende can veriyor mu diye.
Kahrın kavurganlığıyla
intizarın velvelesi arasında kayboluyor
perçemine ´gün´ vurmayan uykular.
Sefilim. Zelilim.
Kurşun kadarım gövdeme.
Alnımdaki aşk izine dokunma.
Kırılır yar çehresine harını resmettiğin cehennemin şeddesi.
Kesme saçlarını ben üşümeyeyim diye.
Bas gözlerini içime tuz niyetine ya leyl!
BiLiyorsun, yar/adır bütün Sızlanmalar

A h L e y l,

acım tufanımın sırtında.
Kambur ruhları taşıyorum
nun’a varmadan ağlayan dervişin duasında sırlanan kavlime.
Döşümde ezgisel yankıların iz/düşümü uğulduyor.
Bak, kulaklarımda asılı kalıyor yabani kuş çığlıkları.
Pencere önlerinde biriktiriyorum isyana dönük gelişlerini

Y a  L e y l!

Yıkılsın aşk muammalı yalnızlık oyunu.
Perde kana boyanmadan,
sahne arkalarında boğmadan dilimin altındaki sahici repliklerimi,
bu kez tut elimden.
Azalan denizlere kanat çırpmadan hüznüme yuvalanan rüzgar,
savurmadan saçlarıma ölü kadınların öykülerini,
bu kez tut elimden Leyl.


Nasıl olsa,

meyilliyiz morg gecelerinde aşk üzere delirmeye.
Vakte ermeyen sesin niyetsiz fırtınalarda dalgalanışında
uyutuyorum küflü yağmur yaramı.
Mahşer kalabalığında çırpınan tenhalığım
huysuz ağlayışların kaosunda yırtılıyor.
Eziliyor göğsüm kabusların ıssız kanayışlarında boydan boya.
Yabanıl yakıcılığın dağlanışıyla savuruyorum giz’ime,
güle değmeden ufalanan devşirme kederi.
Muğlak cümlelerin eşkiyalığına yatıp
uykumun derinliğinde küfürbaz katilliğimin adını saklıyorum yanağıma,
adıma yok kala.
Salkım saçak yorgunluğumla kapındayım leyl.
Öp beni kırıkları acıtan düşlerimin sızısından.
Kalbimde zevale eyvah,
nara sürgün ‘gün’ izin var.
Çıkar/sana beni beyhude ağıtlarımdan ağlatmadan.
Aşktan haberdar bu rüzgar leyl.
Baksana, ölüm sızıyor feverana çekilen gözkapaklarından.

A h  L e y l,

gülüşün uçurum gibi ziyan etmeye yakın duruyor.
Ya leyl!
Şehir korkakları bekliyor kalbimi.
Her defasında cesaretim (el) altından satılıyor.
Zaman zamansızlığı tetikleyen iç yangın inşirahsızlığının
zulmünde büyütüyor kahkahasını.
Daüssıla yorgunu bakışlarımdan
zift kokan devrik hecelerin tutsaklığı düşüyor.
Devrikebir bir makamın hüzünbazlığına sere serpe gömülüyor şarkılar.
Aşkın koridor boşluklarında
intihara gönüllü yalnızlığın hükümranlığına yabancılaşıyor aşina suskularım.

Ya leyl!

El vurulmuyor yaralara bu mevsim.
Dayanılacak yanı yok hasretinin,
hep mahva mülteci gözlerine düşüyorum.
Şiir olup dökemez misin dizelerini kanayışlarımın kıyısına?
Tükenirken şakağımdan aşağı kayan hüsran birikintileri,
kirli kasırgalarım yıkanmaz mı ellerinin duru denizinde?
Aşk kimliğimde yangın gibi ağlıyor.
Suretimden gecenin onulmazlığı akarken
kırılmasın şarap kızılı uykuların hevesi diye.
Düşsen seferi ağrıların kirpiğine,
ayet diye tanımlanacak yüzün.

Aşk kendine doymayan şizofren bir açlık mı leyl?
Davacıyım
Ve bütün gerekçeleri
Yazdım Leyl'e
Aşksız dokunma bana
Bil ki muzdaribim
Kalbimde sensiz bir gece
Var olmadı

Ah Leyl

Senden davacıyım
Gözlerinin uğruna
Kaç dünyadan geçtim
Silmeyip gözyaşlarımı
Kaç ıslak yıldızı saydım
Sökme içimden gemileri
Limanına yanaştırma beni

Ah Leyl

Ah geceler boyu
Kalbimde dinmeyen sızı
Ah hasret ülkesi
Ah ateş-i aşk
Ah sevgili
Ah Leyl
Gittin
Ve elimde
Renksiz bir gökkuşağı kaldı
Göğü çalınmış bir çocuk gibiyim
Ne zaman yukarıya baksam
Sensiz bir gökyüzü görüyorum

Ah Leyl

Sen masmavi bir sevdayken
Renksiz bir dünya bırakma bana...



İbrahim Saki

[...katre...]

 allks tşkk

[Halime]

 gözlerin helalim....

sağol kardeşim