Câhiliye döneminde Arap kabileleri arasında çeşitli sebeplerle sık sık
savaşların çıktığı bilinmektedir. Genel olarak Eyyâmü’l-‘Arab diye
isimlendirilen bu savaşların sayısı çeşitli müelliflere göre 75 ilâ 1700
arasında değişmektedir. Öyle ki, her türlü düşmanlık ve mücadeleden el
çekilmesi gereken, kötülük yapmanın ve kan dökmenin yasak olduğu haram
aylarda (zilkade, zilhicce, muharrem, receb) bile savaşların yapıldığı olurdu.
Haram aylarda cereyan ettiği için bu savaşlara Ficâr savaşı adı verilirdi. Hz.
Peygamber de gençliğinde böyle bir savaşa katılmak durumunda kalmıştı.
Onun katıldığı savaş “Eyyâmü’l-ficâri’l-evvel” denilen birinci gurup ficâr
savaşlarının dördüncüsü ve aynı zamanda en şiddetlisi olup müttefik Kureyş-
Kinâne ve Kays-Aylân kabileleri arasında cereyan etmiştir.
Savaşın temel sebebi:
Benî Kinâne’den Berrâd b. Kays’ın Hevâzin eşrafından Urve b.
Utbe’yi öldürmesidir. Bu savaşta Kureyşliler kabile asabiyeti sebebiyle Benî
Kinâne’nin yanında yer aldı. Harb b. Ümeyye, Kureyş ve Kinâneliler’in
başkumandanlığına getirildi. Kureyş’in kollarından Hâşimoğulları’nın reisi
ve Hz. Peygamber’in amcası Ebû Tâlib haram aylarda bulundukları
gerekçesiyle Hâşimoğulları’nın bu savaşa katılmasına razı olmadı.
Hâşimoğulları Zübeyr b. Abdülmuttalib kumandasında bu savaşa katılmak
zorunda kaldı. Savaş, Kureyş ve müttefiki Kinâne’nin zaferiyle sonuçlandı.
Peygamber Efendimiz’in bu şiddetli savaşa amcalarıyla birlikte katıldığı,
ancak fiilen savaşmayıp amcalarına ait eşyaları koruduğu, ayrıca gelen okları
da kalkanla karşılayıp toplamak suretiyle amcalarına verdiği, bu konudaki
farklı rivayetler içinde tercih edilen görüştür. Bu sırada yaşının on dört, on
beş, on yedi veya yirmi olduğu zikredilmektedir.
0 Yanıt
1702 Gösterim