Konu: Belki yeni evlisiniz...

[D®agon]

Belki yeni evlisiniz, belki de ayni yastikta nice yillar geçirdiniz. Zaman zaman esinizle yasadiginiz tartismalari, anlasmazliklari ve huzursuzlugu düsünüp, kendi kendinize söyle sordunuz mu hiç:

"Acaba yanlis bir evlilik mi yaptim? Neden mutluluk çiçekleri açmasini bekledigim güzel yuvamda hazan mevsimini yasiyorum? Yemyesil agaçlarimin yapragi neden dökülüyor? Hani muhtesem bir mutlulugu doyasiya yasiyacaktim? Neden huzursuzum, mutsuzum, sevksizim?"

Evlendikten bir süre sonra kendi kendine bu tür sorular sormayan kimse neredeyse yok gibidir. Evlenen insan, özellikle ilk günlerin renkli ve neseli gülücükleri geçtikten sonra evliligini sorgulamaya baslar.

Neden birkaç kisiyle daha görüstükten sonra evlenmemis de, hemen karar vermistir? Ilk görüstügü kisiyle evlenseydi, daha mi mutlu olurdu? Acaba bu konuda annesini ya da babasini dinlemekle hata mi etmisti? Neden kendisine yalvarir gibi tavsiyelerde bulunan arkadasina aldirmamisti?

Daha bir yigin soru, beyninizi tirmalar durur. Yetmez, özlemler ve özenmeler baslar. Çevresindeki evli akraba veya arkadaslarini düsünür: Ne kadar da mutlular, nasil da candan davraniyorlar birbirlerine. Hele su kocasi ögretmen olan çift var ya, tipki çifte kumrular gibi. Ya su çocuklari lisede okuyan çifte hayran olmamak mümkün mü?

"Neden baskalarinin yakaladigi mutluluga bir türlü ulasamiyorum? Neden kötü kader bir türlü pesimi birakmiyor? Kismetime razi olup boyun bükmekten baska çikar yolum yok mu acaba?"

Evet, sonu gelmez bir sorgulama sürer gider yillarca. Bir türlü gerçek sebebi ve çözümü bulamazsiniz.

Kuskusuz yasadiginiz sorunlarin ciddi sebepleri vardir. Ama bunlari kesfetmekte zorlanirsiniz. Kimse kendine toz kondurmaz çünkü. Esler olaganüstü bir özveriyle yuvayi sürdürdüklerini düsünürler. Ellerinden geleni yaptiklarina, ama bir türlü sorunlarini çözemediklerine inanirlar.

Dört yildir evli oldugunu belirten iki çocuklu bir erkek, "Esimi hiçbir zaman sevemedim. Herhangi bir kötülügü ve olumsuzlugu yok. Ama içimde bir heyecan, bir kipirti, bir elektriklenme olmuyor" demisti. Karsilikli heyecan, coskun bir sevgi, essiz bir mutluluk istiyordu. Çok isteyerek evlenmemisti. Aradigi elektriklenmeyi, zaman içinde bulabilecegini söylemislerdi. Ama hayir, zamanla alisamamisti. Simdi ne yapsindi? "Bosanmak istemiyorum, çocuklarima kiyamam. Kendisiyle evlilige evet dedigim esimin hiçbir günahi yok, ona da zulmedemem. Ikinci bir evlilige esim ve çevrem razi olmaz" diyerek aci gerçekleri ortaya koyuyor ve "Ne olur, farkli bir çözüm yok mu?" diye yalvariyordu.

Evlendigi günden beri aci çektigini düsünen bir kadin, "Yedi yil boyunca hiç sevmedim, hiç isinamadim. Esime bunu ifade etmedim, ama o sanirim hissediyor" demisti. Çocuklarina ve esine aciyordu. Onlarin hiçbir günahi olmadigini kabul ediyor, ancak bir çözüm bulunmasini istiyordu.

Bu tür sorunlu ya da mutsuz evlilikleri çok fazla uzaklarda aramayin. Hatta çevrenize bile bakmaya gerek yok, içinize dönün. Yüreginizden kopup gelen bir ses, "Daha fazla mutlulugu hak ediyorum. Çektigim acilari yasamamam gerekiyordu" diyor mu? "Neden esimle anlasamiyorum, neden içimde özentiler var, neden birbirimize karsi civil civil bir sevgiyle dolup tasmiyoruz? Allah'im, idealimdeki mutluluk için her seyimi verirdim" diye yalvariyor musunuz?