Ayasofya Ağlıyor (şiir) - Şerife Şevval Kardelen

0 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.

Çevrimdışı Şeyma©

  • *****
  • Join Date: Kas 2009
  • Yer: İzmir
  • 3454
  • +402/-0
  • Cinsiyet: Bayan
    • Uyanan Gençlik

Din-I İslam-I Mübin Ağlıyordu
Ahir Zamanın Dizlerinde
Tasavvur Edilemiyordu Kalplerde

Fatih Sultan Mehmed Ağlıyordu
İstanbul A Vakfedilen
Sahip Çıkılmayan
Esamesi Kâğıtlarda
Ama Asılları Yok Olan Vakfelerde

Ayasofya Hıçkıra Hıçkıra Ağlıyordu
Minareleri Ezansız Ve Mahzun
Mihrabı Imamsız

Ayasofya Yı
Üç Gün Zarfında Cuma Namazına Hazırlayan
On Bin Ustanın Göz Yaşları Süzülüyor
Duvarların Çatlaklarından
İnsanoğlu Zamana Kaptırmış Kendini Şuursuz

Uzakta Hicazda Kâbe Ağlıyor
Kendinden Yüksek Binalardan
Pervasızca Bakan
Müslümanların Haline

Gök Ve Yer Ağlıyor
Topraktan Yaratıldığını Unutuyorsun
Üzerimdeki Bu Mağrur Adımlar Nedir Diye

Kandiller Ağlıyor
Ellerim Ağlıyordu
Hayra Uzanmayı
Duaya Yönelmeyi Unuttun Diye

Şehidim Ağlıyordu
Toprağı Suladım Kanımla
Kırmızı Güller Büyüdü Dalımda
Nice Gençliğine Doymayanlar Var Altımda
Düşün De Öyle Yaşa Bu Toprağın Bağrında

Mezarlar Üzerindeki Zambaklar Ağlıyordu
Altında Yatan Günahkârlar Inledikçe

Edirne De Meriç Nehri Üzerinde
Sultan Makamındaki Imaretin Altında
Oluk Oluk Akan Sular Gibi
Ruhlar Akıyor Cehenneme

Ey Ecdadım !
Salma Beni Hadi Tut!
Düşmek Istemiyorum Nâr-I Cehenneme.