Ünlü bir dokumacı, dokuduğu kumaşı satmış.
Daha sonra o kumaş parçasında bir kusur görülmüş ve geri çevrilerek bedeli istenmiş.
Dokumacı parayı vermiş, fakat gözlerinden yaş gelmiş. Sormuşlar:
“Niçin ağlıyorsun? Kumaşı geri verdik diye ise üzülme. Alıp gidelim ve paranı geri verelim.”
Dokumacı: “...
Hayır, kumaş için ağlamıyorum” demiş.
“Onun bir kusuru görüldü ve geri çevrildi. Fakat ya ömür boyu yaptıklarım Allah’a arzolunduğu zaman,
böyle bir kusur yüzünden geri çevrilecek olursa, ne olur benim halim?
Ben bunu düşündüm de ağladım.
Hayat, kumaş gibi değil ki, düzeltilsin ya da tekrar dokunsun.
O, sadece bir kere gelir geçer.”