Türk alfabesinin yirmi ikinci, Osmanlı elifbâsının beşinci, on beşinci ve on yedinci harfleri.
Osmanlı Türkçesinde, “S” sesini belirtmek için peltek olan “se”, “sin” ve “sad” olmak üzere üç ayrı işâret kullanılmıştır. Katı sızmalı ve titreşimsiz bir diş sessizidir.
Eski Türk (Yenisey ve Orhun) kitâbelerinde kalın ve ince sesliler için iki ayrı s işâreti kullanılmıştır. Uygurcada s ve ş için özel bir işâret vardır.
S sesi Ana Türkçeden beri bütünTürk lehçelerinde kelime başında, ortasında ve sonunda kullanılan bir sestir. Su, sol, semiz, söğüt; eski, yastık, kısrak; kes, es, kıs gibi.
Türkçeden başka Azerice, Türkmence, Arnavutça ve Tatarcada kulanılır. Türkçe olmayan Q klâvyede tuş vuruşu çoğu zaman alt+0222 dir. Türkçe klavye'de (F klavye) sağ el serçe parmağının sağındaki tuş'tur.
Diğer dillerde denkleri, 'sch', 'sh', 'sz' ve 'ch' gibi birleşik harflerdir. Kiril alfabesinde de aynı sesi veren ve tek harf olan Ş ( Ш ) sesi mevcuttur.
0 Yanıt
2680 Gösterim