Serbest vezin, hece, aruz gibi herhangi bir ölçüye bağlı kalınmayan bir vezindir.
Hecelerin açık veya kapalı olmasına ya da sayılarına bakmaksızın şairin
tamamen kendi üslup ve tarzına göre yazmasıdır. Serbest vezin, Türk şiirinde
1940’lardan sonra Orhan Veli Kanık ile yaygınlaşmaya başlamıştır.
Günümüzde yazılan şiirlerin çoğu serbest vezinde yazılmaktadır. Herhangi
bir ölçü veya şekille kayıtlı değildir. Bundan dolayı da buna serbest vezin yerine
serbest şiir demek de uygun düşmektedir. Adeta bir nazım şekli denilebilecek
bir durum arzetmektedir.
Bu nazım şeklinde uzun, kısa, çok kısa dizeler bazen düzenli, bazen de
düzensiz olarak tekrarlanırlar. Kısa mısraların ölçüsü, şiirin ölçüsünün bir
parçasıdır. Bu şiirde kafiye düzeni belirli bir kurala bağlı değildir. Bu nazım
biçiminde düşünceler mısradan mısraya atlayarak devam eder. Nazım, giderek
nesre yaklaşmış olur.
KIŞ
Yine kış,
Yine şems-i mesâda, ah o bakış,
Yine yollarda serseri dolaşan
Âşiyânsız tuyur-ı pür-nâliş( inleyen yuvasız kuşlar)Tehi kalan ovalar
Sükût eder sanılır mevsimin gumûmuyla
Harab olan sarı yollarda kalmamış ne gelen,
Ne giden,
Şimdi yalnız kavafil-i evrâk (yaprak yığını)
Mütemadî sürüklenir bir uzak
Ufk-ı pür-ıztırab u nermide.Yine kış, yine kış
Bütün emelleri bir ağlayan duman sarmış
Ahmet Hâşim
0 Yanıt
1566 Gösterim