Kur’an kadın ve erkeği aile hayatında birbirlerinin eksiğini gideren, birbirini
günahtan koruyan, biyolojik anlamda olduğu gibi, psikolojik ve ahlâkî açıdan
da birbirini tamamlayan iki cins olarak takdim eder: “Onlar sizin için birer
elbise, siz de onlar için birer elbisesiniz.” (Bakara/2: 187)
Peygamberimiz de; “Gençler! İçinizden evlenmeye gücü yetenler
evlensinler. Çünkü evlilik gözü ve cinsel arzuları zinadan korur.” (Buhârî,
“Savm”, 10) ve “Nikâh benim sünnetimdir. Benim sünnetimi yerine getirmeyen
benden değildir. Evleniniz! Zira ben, diğer ümmetler karşısında sizin
çokluğunuzla övüneceğim.” (İbn Mâce, “Nikâh”, 1) buyurmuştur.
Yukarıdaki ayet ve hadislerden anlaşılmaktadır ki, evlilikten amaç, sadece
cinsel arzuların tatmini değil, karşılıklı sevgi ve saygı temeli üzerine, sıcak ve
mutlu bir aile yuvası kurmak ve bu yuvada ailesine, dinine ve milletine
yararlı olacak, bedenen ve ruhen sağlıklı nesiller yetiştirmektir.
İslâm dini, ailenin sağlam temeller üzerine kurulması için namus ve iffete
özel vurgu yapmış, kimlerle evlenilemeyeceğini açıklamış (Nisâ/4: 22-23),
zinayı ve ona götürebilecek davranışları yasaklamıştır.
Dinimizde ibadetlerin amacı, “takvâ”dır. Takvâ, genelde “Allah korkusu”
olarak tanımlanır. Aslında onu “bir mü’minde Allah’ın sevgisini kaybetme
korku ve endişesi” şeklinde tanımlamak daha doğrudur. Mü’min bu endişeyle
davranışlarına daha fazla dikkat ederek, Allah’ın hoşnutluğunu kazanmaya
çalışır. Dolayısıyla takvâ üst düzeyde bir “Allah bilinci ve duyarlılığı”dır.
Namazın amacı, mü’mini kötülüklerden uzaklaştırıp Allah’a yaklaştırmaktır
(Ankebût/29: 45). Oruçla ilgili bir ayetin sonu; “…umulur ki (bu ibadet
sayesinde) takvâ sahibi olursunuz.” (Bakara/2: 183) ifadesiyle biter. Kurbanla
ilgili ayette de kesilen kurbanların ne etlerinin, ne de kanlarının Allah’a
ulaşmadığı, kurban aracılığıyla kuldan Allah’a ulaşacak olan şeyin “takvâ”
olduğu ifade edilir (Hac/22: 37).
Kur’an-ı Kerîm’in bize evlilikle ilgili öğrettiği bir dua da oldukça dikkat çekicidir:
“(Ve o kullar): Rabbimiz! Bizegözümüzü aydınlatacak eşler ve
zürriyetler bağışla ve bizi takvâ sahiplerineönde kıl! derler.” (Furkan/25: 74)
Görüldüğü gibi ayetin sonu “bizi takvâ sahiplerine önder kıl!” şeklinde bitmektedir.
Yani “bu evlilik, bu beraberlik sayesinde bizi takvâ sahiplerine önder yap!”
Bu ifadeden, tıpkı diğer ibadetler gibi evliliğin de amacının “takvâ”
olduğu anlaşılmaktadır. Kur’an-ı Kerîm’in bu ifadesine dayanarak,
İslâm dininin evliliği çok önemsediğini, hatta onu bir “ibadet” gibi gördüğünü söyleyebiliriz.
Yine buna dayanarak evliliği “fıtrî bir ibadet” olarak nitelemek,
yanlış bir değerlendirme olmasa gerektir.
0 Yanıt
1417 Gösterim