Namaz kılarken yerine getirilmesi faziletli kabul edilen ve namazı âdâbı
olarak isimlendirilen bazı davranışlar vardır ki bunlar birer müstehab
demektir. Bunları terk etmek, azarlanmayı gerektirmez, fakat bunlara
uyulması daha fazla sevap kazanmaya sebep olur. Bilinçli bir Müslüman
namazın büyük bir ibadet olduğunu bilir, namaz sayesinde Yaradan Rabbinin
manevi huzurunda olduğunu anlar, Cenâb-ı Hakkın kendisini görüp bildiğini
düşünerek son derece edebe riayet eder, görünüş itibariyle pek mütevazı bir
vaziyet alır, bâtınen kalbini mümkün mertebede mâsivâdan (Allah’tan
gayrısından), dünyevi ilişkilerden kurtarmaya çalışır. Bu yüzden, “mükemmel
bir namaz ancak kalb huzuruyladır” denilmiştir.
Namazın başlıca âdâbı şunlardır:
1.Namazda Allah’ın huzurunda durulduğunun farkında olarak bir
huşû ve tevazu halinde bulunmak.
2. Üst elbiseyi açık bulundurmayıp düğümlemek ve
bütün rükünlerin hakkını verebilmek için uzun ve geniş
elbiseler giymek.
3. Kıyamda secde yerine, rükûda ayakların üzerine, secdede
burnun iki yanına, ka‘dede kucağa, selam verirken sağ ve sol omuz başlarına
bakmak, böylece kendisini sırf ibadete vermek ve namazın dışındaki
meşguliyetten korunmak.
4. Rükû ve secde tesbihlerini tek başına kılan için
üçten fazla yapmak.
5. Öksürmemeye ve geğirmemeye gayret etmek,
esnerken ağzı fazla açmamak ve gerekiyorsa elle kapamak.