Mekkeliler, Müslümanları yurtlarından çıkarmakla kalmadılar, mallarına da
el koydular. Medine’ye kaçmak zorunda kalan bu insanların peşini
bırakmayıp Medine’yi tehdit edince, Hz. Peygamber, hicretten yedi ay sonra
Medine’nin batısından geçen ve kuzeye giden Mekke ticaret kervanlarını
rahatsız etmeye başladı. Bu yolun Mekke kervanlarına kapatılması Mekke
ekonomisini ciddi olarak etkileyecek, düşmanın zayıflaması sonucunu
doğuracaktı. Bu da ileride kaçınılması mümkün olmayan savaşlarda
Müslümanların lehine bir gelişme olacaktı. Kureyş kabilesi İslâm’ın
tebliğinde en ciddi engel idi. Evvela bu engelin ortadan kaldırılması
gerekirdi. Bunun böyle olduğu Hudeybiye antlaşmasından sonra çok daha iyi
anlaşıldı. Bu sebeple Hz. Peygamber’in hedefinde Kureyş’i İslâm’ın tebliğine
engel olma konumundan uzaklaştırmak vardı.
Hz. Peygamber, Medine’nin batısında, Yenbu‘ bölgesi yakınlarında
oturan kabilelerle ittifak antlaşmaları yaptı. Bu bölgede Mekkelilerin sık sık
gelip geçtikleri yollar bulunmaktadır. Tarih kaynaklarında bu anlaşmaların
birçoğunun metinleri verilmektedir.
Hicretin ikinci yılında gerçekleşen Bedir savaşından sonra Mekkeliler
artık kuzeye en kestirme yol olan ve Medine’nin batısından geçen bu kervan
yolunu kullanamaz oldular. Artık Müslümanlar, Kureyşlilerin Medine’nin
doğusundan yani Necid bölgesi üzerinden geçerek kuzeye varmalarına bile
engel olabilecek bir hale gelmişti. Hâlbuki Kureyşliler, yaz aylarında
kuzeydeki bölgelere sık sık giderlerdi.
Sonraki aylarda Kureyş’in güneye giden kervanlarına da müdahaleler
olduğu anlaşılmaktadır. Düşmana zarar vermek amacıyla güney ticaret
yollarına da küçük askerî birlikler sevk edilmiştir. Bu amaçla Abdullah b.
Cahş komutasında düzenlenen bir askeri birlik, Taif yakınındaki Nahle
bölgesine gitti ve buradan geçen Mekke kervanını vurdu. Hz. Peygamber’in
adım adım uyguladığı bu strateji başarılı oldu ve Mekkeli müşriklerle yapılan
savaşlarda kârlı çıkan taraf hep Müslümanlar oldu. Mekke her geçen gün
gücünü ve saygınlığını kaybetmeye devam etti.
0 Yanıt
1920 Gösterim