Medine’ye gitmek üzere yola çıktığı halde Hz. Peygamber’in önce Sevr
dağına gitmeyi tercih etmesi, Mekkeli müşrikleri yanıltmak ve etrafın sakinleşmesini
beklemek içindi. Müşriklerin onu evinde bulamayınca
Medine yolunu kontrol altına alacakları belliydi. Bu sebeple Hz. Peygamber, zaman
kazanmak için Medine istikametine gitmek yerine güneye gidip izini
kaybettirdi.
Müşrikler, bütün aramalara rağmen Hz. Peygamber’i bulamayınca başına
ödül koydular. Onu yakalayana ya da öldürene yüz deve verileceğini ilan
ettiler. Bu arada müşrikler, iz sürücülerin yardımıyla Hz. Peygamber’i
yakalamaya çalışıyorlardı. İz sürücü Kurz b. Alkame bazı müşriklerle birlikte
Sevr mağarasının kapısına kadar geldi. Müşrikler, mağaranın kapısında kendi
aralarında Hz. Peygamber’in yakınlarında olup olmadığını konuşmaya
başladılar. Bu sırada Hz. Ebû Bekir’i bir telaş aldı; Hz. Peygamber ise onu
sakinleştirmeye çalışıyordu. Hz. Ebû Bekir, mağaradan dışarıya bakıp
müşriklerin ayaklarını gördüğünde heyecanla, “Ey Allah’ın Resûlü! Eğilip
baksalar bizi görecekler!” dedi. Bunun üzerine Hz. Peygamber, “Ey Ebû
Bekir! Üçüncüleri Allah olan iki kişi hakkında ne zannediyorsun?” diye
cevap verdi (Buhârî, “Fedâilu'l-ashâb” 2; “Menâkıbu'l-ensâr” 45).
Olay Kur’ân’da şöyle tasvir edilmektedir:
“Eğer siz ona (Resûlullah’a)yardım etmezseniz (bu önemli değil);
ona Allah yardım etmiştir. Hani kâfirleronu,
iki kişiden biri olarak (Ebû Bekir ile birlikte Mekke’den) çıkarmışlardı;
hani onlar mağaradaydı; o, arkadaşına “Üzülme, çünkü Allah bizimle
beraberdir.” diyordu. Bunun üzerine Allah ona (sükûnet sağlayan)
emniyetini indirdi; onu sizin görmediğiniz bir ordu ile destekledi ve kâfir
olanların sözünü alçalttı. Allah’ın sözü ise zaten yücedir. Allah üstündür;
hikmet sahibidir.”
(Tevbe 9/40).
Hz. Peygamber ve Hz. Ebû Bekir Sevr mağarasında üç gece kaldılar. Bu
sürede Hz. Ebû Bekir’in oğlu Abdullah akşamları mağaraya gelerek
müşriklerin konuşmalarını ve Hz. Peygamber hakkında söylediklerini onlara
naklediyordu. Gece mağarada kalan Abdullah, tan yeri ağarmadan yanlarından
ayrılıp geceyi Mekke’de geçirdiği intibaını vermek için şehre dönüyordu.
Abdullah ayrıldıktan sonra Hz. Ebû Bekir’in azatlısı ‘Âmir b. Füheyre
mağaranın yakınlarına getirdiği koyunları peşinden sürerek onun ayak izlerini
kaybettiriyordu. Sürü oraya getirilince Hz. Peygamber ile Hz. Ebû Bekir,
ihtiyaçları olan sütü de alıyorlardı. Sevr mağarasında üç gün kaldıktan sonra,
üçüncü gecenin sabahında Abdullah b. Uraykıt mağaraya geldi.
Hz. Peygamber, peygamberliğin 14. yılı (M. 622) 1 Rebiülevvel Pazartesi
günü,
Hz. Ebû Bekir, ‘Âmir b. Füheyre ve yanlarında bulunan kılavuzla
birlikte yola çıktı.
Hz. Peygamber’in yol kılavuzu Abdullah b. Uraykıt, onları daha az
kullanılan, fakat bu yolculuk için daha emin olan sahil yolundan Medine’ye
götürdü. Hz. Peygamber’in bilinen ve kullanılan yoldan Medine’ye gitmesi
halinde yakalanma ihtimali yüksekti. Bundan dolayı ilk anda akla gelmeyen
ve pek kullanılmayan bir yol tercih edildi.
0 Yanıt
1396 Gösterim