“Çalışamıyorum.”
Temelde en çok duyulan klasik bir başarısızlık nedeni sayılır.
Bir çok sebep çalışmamayı öğrencinin genel karakteri ve tavrı haline getirir.
Çalışamamanın temel nedeni isteksizliktir.
Çalışma isteğinin yeteri düzeyde olmaması, kibritin, kağıdın olmasına rağmen havanın olmaması nedeniyle ateş yakamamak gibidir.
Peki öğrencinin havasını ne tüketir?
Başta kendisi ve yaşının getirdiği etkenler.
Sonra ailevi ve sosyal çevrenin etkiside önemli bir faktör olur.
Yani nefesini yanlış yerlerde tüketen öğrenci, onu karanlıktan kurtaracak ateşi yakacak havayı da beraberinde tüketerek isteksizliğin soğuk koridoruna adım atmış olur.
Peki bu gençleri ve çocukları bu sebeple eleştirip daha da olumsuz bir girdaba kaptırmak doğru olur mu? Tabi ki olmaz ve başka olumsuzlukları beraberinde getirir.
Olayın özüne ve temel nedenlere yönelmek gerekir.
Aile olarak yıkıcı bir tavır ve eleştiri yerine yapıcı çareler aramak daha faydalı olur.
“Çalışamıyorum” diyen bir genç kendisine şu soruyu sormalıdır.
Neden çalışamıyorum?
Nedenler çok olabilir ve hatta bunları en önemli sebeplerden en önemsizine doğru sıralayıp bir daha sebepler ışığında bu soruyu kendinize sormanızda fayda vardır.
Bazılarını ben sizin için sıralayayım.
1. Çalışmayı hiç sevmiyorum.
2. Hayatta önemli bir amacım yok, o yüzden çalışmamada gerek yok.
3. Televizyonda izlemem gereken çok önemli dizilerim var ve bunlar benim hayatımdan daha da önemli.
4. İnternet dünyası bensiz olmaz, ben olmasam onları eğlendirecek biri kalmaz. Hem benim çok önemli bir kitlem var. Ben bu kitle için kendimi feda etmeye hazırım. Onlar beni alkışladıkça ben zaten başarılı olduğum hissine kapılıyorum.
5. OOO hocam başka işiniz gücünüz yok bizi adam etmeye çalışıyorsunuz, bizim böyle nasihatlere karnımız tok. Biz zaten çalışmadan da başarılı olmayı başarmaya azmettik, henüz başaramadık ama vazgeçmedik.
6. Ben zaten şu bilgisayar oyununda zirveyim, geçmediğim level kalmadı. Arkadaşlarım beni dahi olarak görüyor. Gerçi henüz bu dehamın derslere bir yansıması olmadı ama son levelıda geçince bu dehamı derslerde de göstermek için çalışmalara başlıyacağım. Şu an oyun dünyasının kralı benim ve bu da bana yeter.
Bunlar her ne kadar espiri gibi görünse de gerçekde bir çok gencin ruh dünyasını oluşturuyor.
Sanal gerçeklikle, gerçek sorumlulukları birbirinden ayırt edemez hale gelmiş bir çok çocuk var.
Sonuçta gerçekte hiçbir başarısı olmadığı halde kendi sanal başarıları kendisine yeter çocuklar derin bir uykuda rüya gören insanın haline benziyor.
Rüyasında o her ne olmak istiyorsa o olup ve o nu görürken bu tatlı rüyadan uyandırmak isteyenlere kızıyorlar.
Halbuki yorgan yanıyor ve bu rüyadan uyanmassa tatlı rüyası gerçek dünyada bir kabusa dönüşecek.
Ve ne yazık ki gerçeğin bedeli rüyalardaki gibi yok olup gitmiyor ve acı oluyor.
Gençler uyanmalısınız.
Gençler artık uyanın.
Yorgan yanıyor ve sizler uyuyorsunuz.
Atı alan Üsküdarı geçerken siz bir arpa boy yol gitmiş değilsiniz.
Uyanın ve hayatınızın dizginlerini ellerinize alın.
Beyninizi yanıltan sanallıktan kurtulun.
Biliyorum bu yazıyı bu ruh halinde olan gençlerimiz okurken bile bana kızıyor olabilirler.
Ama beni tanıyanlar benim onların hiç bir zaman kötülüğüne bir söz söylemeyeceğimi de bilir.
Sorulara devam ediyoruz.
Gözlerini açanlar iyi okusunlar.
Neden çalışamıyorsun?
Bu soruyu mutlaka kendine sor ve cevapların bir kağıda sırala.
Veya
Kimden dolayı çalışamıyorsun?
Çalışmana engel olan ne?
Bu sizin ilk sorunuz kendinize sormanız gereken.
Bulmaya başladığınız cevaplar sizi gerçek dünyanın arenasında güçlü bir noktaya doğru itecektir.
0 Yanıt
2606 Gösterim