Ey beni herkes unuttuğunda anan Rabbim!
Yüzümü, elimi, gözümü, bakışımı, dokunuşumu veren Rabbim!
Beni Seni unutanlar arasından çıkar al!
Beni bensiz bıraksan da, Sensiz bırakma!
N’olur Rabbim!
Şu biricik ânımı ebedin rüzgârlarına kat ve beni Sana daim yakın eyle!
Yalnız Seninle kalmakla kalabalıklaştır beni! Bir secdede biriktir varlığımı!
Beni Sana açılan ellerimde çoğalt!
Beni Sana karşı fakir olmakla zenginleştir!
Kendimi Sende unutayım ve öylece kapansın gözlerim ve öylece çözülsün ellerim.
Dilim öylece sussun ve tenim öylece çamura katışsın ve bu mürekkep lekeleri kısacık vuslatımın hatırası olsun.
Unutulmasın sözlerim; unutkanlar unutulacaklarını hatırlasınlar diye...
Senai Demirci / Sen ve Son
0 Yanıt
2553 Gösterim