Bugün yağmur yağdı. Diyorlar ki Kabe ağlarmış. Beni bırakıp gidiyorlar diye... Seni bırakmıyoruz Kabe! Kalbimizde götürüyoruz. Kalbimizle götürüyoruz. Sevgini, her, her müslümana bulaştıracağım. Hasretinle yanan kalbimi, tekrar buluşma aşkıyla dolduracağım
Kıyamlarını, rükularını,secdelerini,tahiyyatlarını özleyeceğim. Yanık bağırlı imamını,kıldırdığı namazları özleyeceğim. Seni görünce kalbime dolan mutluluğu,arkamda bırakırken, tekrar kavuşma arzumu ve hüznümü arayacağım. Seni bırakmıyorum. Seni benle taşıyacağım. Kuşlarını çok özleyeceğim. Yaktıları nağmeleri,tavaflarını,cıvıltılarını...yuvaladıkları yerden tek damla pislemediklerini unutmadan.
Teheccüd ezanlarını. Safları,yer vermeleri,gülümsemeleri. Tavafları...Sayları...Rüzgarını, en daraldığımız anda yetişen rüzgarını. Hicr-i İsmail’i,Makam-ı İbrahim’i,Hacer-ül Esved’i...Altınoluğu. İhrama bürünüşünü,Arafat sonrasında seni boynu bükük görüşümü hiç ama hiç unutmayacağım. Seni içimde taşıyacağım. Hep tavafta olacağım, hep tavafla olacağım. Sana hasretle baktığım günleri dahi, çok özleyeceğim. Çok yad edeceğim. Ezanlarını kametlerini çok, çok arayacağım.
Seni özlediğim kadar değil, daha çokmuşsun. Çok, çok üzgünüm. Senden uzaklara gideceğim. Ama seninle gideceğim. Geldim gözyaşı, gidiyorum gözyaşı. Sen gözyaşı mısın? İçime doldun ve taştın. İlkin hıçkırdım. Şimdi boğazım tıkalı. Yarını var bugünün. O yüzden mi?
Sana gelen yolları özleyeceğim. Hira’nı özleyeceğim.
“YAllah haci” diyenleri,nöbetçileri. “Kumi” deyip kaldıranları. Endonezyalı küçük kadınları. Malezyalıları,İranlıları,Pakistanlıları,Mısır Filistin,Suriye Cezayir,Hindistanlıları. Hepsini, hepsini...İkramları. Sebilleri. Zemzemleri... Kubeys Tepesini...
RÜZGAR
Tavaftayız. Sıcaktan,izdihamdan daraldığımız oluyor. İşte o zamanlarda İnşirah suresini okuyordum. Bazen de çok istediği bir oyuncak alınmayan çocuğun ebeveynine serzenişi gibi, Duha suresini okuyordum
“...Rabbin seni bırakmadı ve sana darılmadı. Gerçekten senin için ahiret dünyadan daha hayırlıdır. Pek yakında Rabbin sana verecek de hoşnut olacaksın. O, seni yetim bulup barındırmadı mı? Seni fakir bulup zengin etmedi mi?...”[16]Bir rüzgar okşuyor yüzümüzü,ferahlıyoruz. Rahman olandan, sevgisini derinden hissettiğimizin katından bir rüzgar, bir ikram... Biliyoruz...
EVİNE KAR DÜŞÜRDÜK
İşte bir Salı sabahı. Namazlar kılındı.Şimdi farz eda edilecek cemaatle. Bu ezanlar benim içime akıyor. Eritiyor. Ne doyumsuz bir tat. Unutturma Allah’ım! Secdede,herkes, özellikle ihrama bürünenler,kar yağmış bir yer gibi gösteriyorlar Beytullah’ın etrafını...
Kuşların raksı ve cıvıltısı,büyük ve anlam yüklü şeyler olduğunun işareti. İşte,ezan başladı. Allahu ekber. Allahu ekber. Koşun namaza koşun felaha,kurtuluşa,rabbinize. O ki erhamür rahimindir. Lütuf ve keremi sonsuzdur. Bu kuşlar, kuş mu ki? “Rabbinden isteyen yok mu? Versin!” diyen melekler olmasın.
Alemlerin rabbine hamdolsun... Aaaamiiin. O ne uzun, ve ne tatlı bir dua. Kabul buyur, kabul buyuranların en hayırlısı.
Ey davetlisi olduğumuz evin sahibi,işte misafiriniz. Layık olduğumuzdan mı? Lütfun ,lütfun. Tüm güzellikler senden,tüm çirkinlikler bizden. Ya Zelcelali vel İkram.
Allahu ekber.! Tüm beller büküldü ve rükuda. Tek renk, tek desen, tek ahenk. Şimdi kıyam. İşte secde. En yakın olan an. Sana en yakın zamanımız.
“...Vazgeçtim dünyadan kaldırmam artık
Aşınsa da alnım secde yerinde
Senin sevdalınım ben yak beni artık
Kalbim son kez atsın secde yerinde...”
Yerler kar tanesi... Nur yere cismedilir mi? Nur yere resmedilirse (belki) budur.
“Elhamdü lillahi Rabbil alemiin... Aamiiinn
“Yaeyyühellezine amenu!... Lebbeyk Allahümme lebbeyk.
0 Yanıt
2771 Gösterim