İslâm dininin en temel inanç esaslarından biri peygamberlere, Allah’ın
mesajlarını insanlara ileten elçilerine iman etmektir. Allah Taâlâ, insanlara
bildirmek istediği emir ve yasakları peygamberleri vasıtasıyla ulaştırmış ve
onlardan da kendisinin seçmiş olduğu peygamberlere iman ve itaat etmelerini
istemiştir. Bu bağlamda “Kim resûle itaat ederse Allah’a itaat etmiş olur”
(en-Nisâ 4/80) buyrularak peygambere iman ve itaat Allah’a iman ve itaatla
özdeşleştirmiştir. Allah bütün peygamberlere “Benden başka Tanrı yoktur, şu
halde sadece bana kulluk edin!” (el-Enbiyâ 21/25) temel esasını bildirmiş ve
“Dini daima ayakta tutup muhafaza edin, onda ayrılığa düşmeyin” (eş-Şûrâ
42/13) buyurarak peygamberlere vahyettiği mesajların aynı esasa dayalı
bulunduğunu beyan etmiştir.
Bunun yanında peygamberlerin tebliğ ettikleri ibadet şekilleri ve insanlar
arası münasebetleri düzenleyen hukuk sistemlerinde bazı farklılıklar da
olmuştur (el-Mâide 5/48). İnananlara da nübüvvetlerini tasdik açısından
peygamberler arasında her hangi bir ayırım yapılmaması emredilmiştir (elBakara
2/285; Âl-i İmrân 3/84).
PEYGAMBERLİK
Kendilerine hiç bir şekilde kullukta bulunulmasını istemeyen peygamberler,
Allah’ın izniyle O’nun dinini insanlara tebliğ etmek, onları hidayete ulaş-
tırmak, karanlıktan aydınlığa çıkarmak, aralarında adaletle hükmetmek,
anlaşmazlığa düştükleri konuları halletmek, onları ıslah etmek ve âhirette
mutluluklarını sağlamak gibi görevleri üstlenmişlerdir.
Peygamberler güvenilir, doğru, ileri görüşlü, ihlâslı ve seçkin insanlardır
(Sâd 38/45-47). Allah insanlar tarafından benimsenip ilâhî görevlerini yerine
getirebilmeleri için onlara mucize gösterme imkânı bahşetmiş (Âl-i İmrân
3/50; Yûnus 10/13; İbrâhim 14/5, 9) ancak bunu hiç bir zaman O’nun izni
olmadan gerçekleştiremişlerdir (er-Ra’d 13/38). Kur’an mucize dışında
peygamberlere manevî destek bahşedildiğini de belirtmektedir (Hûd 11/88;
Meryem 19/50).
Peygamberler Allah’ın kendilerini görevlendirdiği ve yardım ettiği birer
tebliğci ve uyarıcıdırlar. Tebliğ ettikleri hususları kabule kimseyi
zorlamadılar, kendileri de insan oldukları için Allah katında diğer insanlar
gibi kulluktan sorumlu idiler (el-A‘râf 7/6-7; el-İsrâ 17/94-95; el-Enbiyâ
21/8).
0 Yanıt
1363 Gösterim