Peygamber Efendimizin şefkat ve merhameti, sadece insanlarla sınırlı
değildi. O, aynı zamanda fizikî çevrenin korunması ve yaşatılmasına da önem
vermiştir. Bu anlamda Müslümanlarda sürekli çevre bilinci uyandırmayı
hedeflemiştir. Nitekim kuru ve çorak bir araziyi işe yarar hâle getirene
Allah’ın mükâfat vereceğini, insan ve hayvanlar ondan yararlandıkça araziyi
verimli hâle getirene sadaka sevabı yazılacağını müjdelemiştir. Buna karşılık
bir serçeyi haksız yere öldürenden kıyamet gününde Yüce Allah’ın hesap
soracağını haber vermiştir.
Hayvan haklarının gözetilmesine işaret eden Peygamberimiz, çölde
giderken susuz bir köpeğe su veren kişinin cenneti kazandığını, aç-susuz
bırakılarak ölüme terk edilen bir kedi yüzünden de bunu yapanın
cehennemlik olduğunu bildirmiştir. Peygamber Efendimiz, yolculuk sırasında
ibadet için mola verdiğinde, ilkönce hayvanların yükünü indirir,
istirahatlarını sağlar, ibadetini ise sonra yapardı.
Hz. Peygamber, çevre sağlığı için Müslümanlardan, evlerinin etrafını,
sokakları, park-bahçe gibi dinlenme yerlerini temiz tutmalarını istemiştir.
Peygamberimizin öğretilerine ve uygulamalarına göre Müslüman, çevre
dostudur, ona asla zarar vermez.
Resûl-i Ekrem, Medine’de bazı bölgeleri herkesin yararlanacağı park
alanı ilân etmiş, buradaki tüm canlıları şu sözleriyle koruma altına aldığını
açıklamıştır: “Ya Rabbi! İbrahim Peygamber’in Mekke’yi haram (korumaya
alınmış yeşil alan) kıldığı gibi ben de Medine’yi haram kıldım. Onun iki
kayalığı arası haram bölgesidir; ağaçları kesilmez, ağaçların yaprakları
koparılmaz, otları yolunmaz, hayvanları avlanmaz!” Peygamberimiz, benzer
şekilde Tâif şehri için önem taşıyan Vecc Vadisi’ni de korumaya almıştır. Bu
gibi mekânlarda mecburiyet olmadıkça ağaç kesilmesini yasaklamış,
kesilmek zorunda kalınırsa yerine bir ağaç dikme ilkesini insanlara
benimsetmiştir.
0 Yanıt
1649 Gösterim