Yesrib adı fesat anlamına gelen bir kökten geldiği için Hz. Peygamber
hicretten sonra buraya hoş ve güzel anlamına gelen Tâbe veya Taybe adlarını
vermiştir.
Hicretten önce Yesrib'de Benî Kurayza, Benî Kaynukâ' ve Benî Nadîr
kabilelerinden oluşan Yahudiler, Güney Arabistan kökenli Arap
kabilelerinden Evs ve Hazrec bulunuyordu. Yesrib’de yaşayan bu farklı
topluluklar zaman zaman birbiriyle savaşmışlardır. Medine’de merkezî bir
otorite yoktu; yönetimde, sosyal, kültürel ve ahlâkî alanlarda kabile
gelenekleri hâkimdi. Kan davaları yaygındı. Arap ve Yahudi kabileleri
birbirinden bağımsız bir şekilde ayrı ayrı mahallelerde yaşıyorlardı. Her
topluluk, biri diğerinden birkaç kilometre uzaklıkta bir köy oluşturmuştu.
Evs ve Hazrec’in, Abdullah b. Übey'i ortak bir başkan olarak şeçme
teşebbüsleri Hz. Peygamber'in hicretiyle sonuçsuz kaldı. Bu iki kabile akraba
oldukları halde, birbiriyle yıllarca savaştılar. İki kabile arasındaki düşmanlık
İslâm'ın doğuşuna kadar, 120 yıl gibi uzun bir müddet sürmüştür. Hz.
Peygamber'in Medine'ye hicretinden beş yıl önce meydana gelen Buâs savaşı,
Evslilerin galibiyetiyle sonuçlanmıştır. Devamlı savaşlar, şehrin gücünü
önemli ölçüde tüketmiş ve düşmanlık şehirde hayatı çekilmez hâle
getirmiştir.
Dinî açıdan Yahudilik’ten başka putperestlik yaygındı. Müşellel’de
sahilde bulunan Menât adlı puta diğer kabileler de tapmakla birlikte, ona en
fazla saygıyı Evs ve Hazrec gösteriyordu. Hac yaptıktan sonra Menât'a gelip
putun önünde saçlarını tıraş ediyorlar ve hac ibadetini bu şekilde
tamamlıyorlardı. Bütün bunların yanında Evs ve Hazrec arasında Allah'ın
anıldığı ve O'nun yaratıcı olarak tanındığı da görülmektedir
0 Yanıt
1222 Gösterim