Geçmiş devirlerde insanlarla günahlar arasında aşılması güç duvarlar örülmüş, toplumu tehdit eden kötülükler böylece bir çember içine hapsedilmişti.
Bu yüzden insanlar günün her saatinde günahlarla yüz yüze, göz göze gelmiyor; kalplerinde, gönüllerinde kötü duygular filizlenmiyordu. Tertemiz bir kalp ve gönülle günlük hayatını rahatça sürdürüp gidiyordu.
Zaman içinde durumlar değişmiş, günahlarla insanların arasındaki duvarlar yıkılmış, artık insanlar günün her saatinde günahlarla yüz yüze, göz göze yaşamak zorunda kalmıştır. Hatta toplumun günahlara karşı tepkisi de sıfırlanmış, böylece kötülüklerden koruyacak başka bir engel de kalmamıştır.
Bir tek şey müstesna: O da, Allah korkusundan başkası değildir.
Şayet Allah korkusu da etkili olmasa her an ve saat günahlara düşmek işten bile değildir.
– Peki, ne mânâya geliyor, insanları günahlardan alıkoyan, haramlardan muhafaza eden Allah korkusu? Kuran–ı Kerim böylesine koruyucu Allah korkusuna sahip olanları nasıl anlatıyor, nereye gideceklerini nasıl haber veriyor?
Şayet bunu öğrenmek istiyorsanız buyurun hanımını boşadığını düşünen beye İmam–ı Şafii Hazretlerinin verdiği cevabı birlikte okuyalım da sorunun cevabını açıkça öğrenmiş olalım.
Hazret–i İmama gelen biri sıkıntısını şöyle anlatır:
– Hanımla tartışmaya girdik. O beni cehennemlik adam olmakla itham etti, ben de tam aksine onun cehennemlik, kendimin ise doğrudan cennetlik olduğunu söyledim, hatta, ben cennetlik değilsem benden boş ol, dedim. Öfkem geçince de pişman oldum; ama iş işten geçti. Kime sordumsa sen hanımını boşamışsın, dediler. Lütfen bir kurtarış yolu bulun, benim yuvam yıkıldı mı? Cennetlik sayılamaz mıyım ben?
İmam–ı Şafii Hazretleri adama şu soruyu sorar:
– Sen der yüz yüze, göz göze geldiğin günahları işlemene hiçbir mani olmadığı halde sırf Allah korkusundan dolayı o günahtan uzak kaldın, haramı işlemekten nefsini men ettin mi? Böyle hallerin var mı?
Adam cevap verir:
– Efendim, beni günahlardan alıkoyan Allah korkusundan başkası değildir. Nice defalar günahlarla yüz yüze, göz göze geldim. Bir engel de kalmamıştır o günahı işlemem için. Ama kalbimde, gönlümde hissettiğim Allah korkusu beni alıkoymuş, nefsime mani olmuş, o günahı işlememi önlemiştir!
Bunu duyan İmam–ı Şafii Hazretleri hemen cevabını vermiş:
– Bak demiş, Nâziât Sûresi âyet 40–41de Rabbimiz buyuruyur ki: Kim Rabbinden korktuğundan dolayı kendini günahlardan alıkoyarsa onun gideceği yer cennetten başkası değildir. Sen de madem Rabbinden korktuğundan dolayı günahlardan uzak kalmışsın öyle ise âyetin haber verdiği gibi gideceğin yer de cennetten başkası değildir. Söylediğin söz yalan sayılmaz. Aileni boşamış olmazsın, git evinde ailenle mutlu yaşa, vesveseye kapılma! Yeter ki bu Allah korkusunu kalbinde, gönlünde hissetmeye devam et.
Evet, Allah korkusundan dolayı günahlardan uzak kalanlara Hazret–i Kuran böyle bakıyor, gidecekleri yeri de böyle haber veriyor. Şimdi daha iyi anılyoruz Allah korkusu insanları nereye ****ürüyor ve biz kendimizi kötülüklerden koruyan bu türlü Allah korkusuna ne kadar muhtacız?
Bizi koruyacak başka bir zırh da kalmamıştır zaten.
Ahmed Şahin
0 Yanıt
3455 Gösterim