Konu: Yaşayın doya doya...

[D®agon]

Ne kadar çok şey var, bize tebessüm ettirecek; küçük küçük başlayan mutluluklarımız... Bir bakış, bir duruş, anne kucağındaki şefkat, bir bebeğin gülüşü, sevdiğimiz insanın uzaklardan gelen sıcaklığı... Ve daha birçok şey... Ertelemeye değer mi o tatlı masum anları? Bir şekilde veremez miyiz; katamaz mıyız hayatımıza? Yapacağınız küçücük bir şeyi bile ertelemeyin!



Zaman ilerliyor. Güneşin batışını yakalayamamış olabilirsiniz; sorun değil. Akşam hiç bu kadar güzel olmamıştı. Güneş her geçen gün daha farklı doğup; daha anlamlı batıyor. Nasılda inceden esiyor mevsimin ilk rüzgarları... Okşamalı ruhu; biten yeni bir günün dinlendirici tazeliğiyle. Akşamları hafife almayın sakın; onlarda ne umutlar filizleniyor.

Evde yalnız mısınız? O da sorun değil, biliyorsunuz kendinizi mutlu etmeyi. Bir kahve ısmarlayın kendinize, kendi ellerinizle. Ya da yalnız değilsiniz; yoksa, yoksa hala bir "nasılsınız" diyemedikleriniz mi var yanı başınızda? Yakınlarınızla vakit geçirin; onları ihmal etmeyin.

Şimdi üzülmeyi de bırakın. Tamam, bir şeye üzüldünüz; canınızı sıktı birileri. Rahatlayın; gözyaşlarınız olsun, olsun ama; onlar da tadında olsun. Unutmayın! Her acı aslında unutulmadığımızı ve tatlısıyla tuzlusuyla bize "İNSAN" olduğumuzu hatırlatır; tuzun da bir tat olduğunu unutmayarak.

Hayat bir yolculuktur; tıpkı mutlulukta olduğu gibi. Bu yol uzun mu kısa mı bizi hiç telaşlandırmaz; son sürat, heyecanla devam ederiz. Bizim için önemli olan; üstünden geçilen, atlanan bir yer var mıdır? Sayfaları koparmayın, hepsi size ait; güzelce çevirin. Öyle ilerleyin.

Yaşamayı bilin; değerini bilin. Hayatı sorun bakalım; ölümden bir saniyede dönen birine ya da hasta yatağında ölmeyi bekleyen; sadece camından sızan ışıkla bile hayata gülümseyebilen birine sorun. Ve sonra bir kez daha düşünün; şükredin her saniye nefes için.

Bırakın bu kadar üzülmeyi, bırakın gerçekten; yalnız değilsiniz hem. İnanç, sabır ve azim; en başta dostunuz bunlar olsun. İzin verin tutsunlar ellerinizden.

Kendinizi sevin! Hayatı sevin! Yaşamayı sevin! Her dakika, her saniye bizim için birer fırsat. Doya doya, doğrusuyla; ufak tefek eğrilerini de doğrultabilme gücüyle yaşayın! Kim üzebilir sizi sizden başka? Şimdi şöyle bir silkelenin ve GÜLÜMSEYİN HAYATA, YAŞAYIN DOYA DOYA !

Ayşenur CİHANGİR