Dünyaya düşen ilk damlaydın sen,
Henüz kendimde oluşmamışken "ben",
Düşürmek istemesemde yüzünü yere,
Sen damlaydın düştün be annem...
Susmak tek çareydi,oldu kurtuluşum,
Yoksa olacaktın sen yaralı kuşum,
Gözyaşın benim ömür yokuşum,
Olabilseydi ömründe bir dokunuşum...
Nefestin camda buğulanan,
Devamlı korunmazsa kaybolan,
Verdiği sevgisine ihtiyaç duyulan,
Candan öte bir canan...
Bak yağmur dışarıda vuruyor cama,
Hızlanırken gece yetişiyor imdadıma
Şimdi yakın ama uzaksın yanıma,
Çare bulunmuyor derin sızılarıma...
Sen anlardın be annem ilk bakışta...
Sen saradın be annem ilk anlayışta...
Sen annem, 'ah'ım annem...
Kaçtığım kucaktın her saklanışta...
Şefkatin en güzeli "gül" hatrına,
Affet yavrunu annem...
'Gül'e meftun bülbül hatrına,
Affet yavrunu annem..
Elam Mnelam
2008