Konu: Bir doğum günü yazısı...

[Halime]

Bir doğum günü yazısı...

İyi ki doğmuşsun. Sen doğmasaydın kim seyrederdi kâinatın şu bin bir güzelliğini?

Sen doğmasaydın kim tebrik ederdi Rabbinin sanat eserlerini?

Görecek göz lâzımdı Esmâü’l-Hüsnâ’yı, hissedecek kalp lâzımdı... Ve akıl nimetiyle şu kâinat tefekkür edilip Esmâü’l-Hüsnâ’ya mazhar olunmalıydı.

Evet, iyi ki doğmuşsun.

Doğumunla kâinat sahnesinde sunulan tüm çalışmaları seyredecek göz olmuşsun, hissedecek, şükredecek kalp olmuşsun, anlayıp da tesbih eden bir abd, bir kul olmuşsun...

Sen olmasaydın mânâsız kalırdı tüm çalışmalar, seyircisiz bir sahne gibi, dinleyicisiz bir radyo gibi olurdu kâinat... Boşuna öterdi kuşlar... Rüzgâr boşuna eserdi...

Sen olmasaydın bahar, çiçeklerini kime sunabilirdi ki? Nakış nakış işlenmiş meyveler kime sunabilirdi o enfes lezzetini?

Sen olmasaydın Rabbinin sanatı karşısında, hayrette kalıp da, kim MâşaAllah diyebilirdi, kim huzurunda aczini bilip SübhanAllah diyebilirdi? Lezzetler karşısında o küllî şükürleri kim edebilirdi?

Sen iyi ki doğmuşsun! Sen olmasaydın güneş doğmadan kim seccadesine yanaşıp gözyaşlarıyla aczini Rabbine sunabilirdi? Ve kim, kim kalbinde ebedî güneşler doğurabilirdi?

Bu arada, bu satırları okuyan!

Saydıklarımızdan bir hissen yoksa biraz düşün istersen:

Niye doğmuştun ki?

Seyredemediysen kâinatı, göremediysen nurânî mektupları, hissedemediysen Esmâü’l-Hüsnâ’yı... Hey sen niye doğmuştun ki?

Haydi sana bir çıkış yolu:

Dünyaya doğduğun gibi, Kur’ân’ın o hayat sunan hakikatleriyle yeni baştan doğ hayata! Peygamberî (Aleyhissalâtü Vesselâm) gül kokusunu kokla da hep huzur dol, gül hayata, gülümse hayata...

Günün zindanından ebediyete “beş pencere” aç namazla, ebedî hayat ufuklarında aciz ve fakir bir kul ol. Kadir-i Rahîm’in dergâhında kendisine şefaatler sunulan bir abd ol.

Güzel bir şey doğmak, var olmak.

Bundandır ki, iyi ki doğmuşsun.

Şunu da unutma ama: ‘Niye doğdum?’

Bunu anladığın gün çok iyilikler kalbinde doğacak...

Her gün kalbinde ebedi güneşler doğacak...
 
Cihan CAMBAZ