Konu: Ey gün yüzlü güzel!!!!

[falcon42]

 

Ey gün yüzlü güzel!!!!
Bilirmisin sevenlerin ne haldedir?
Yagmur damlalarının usul usul çiselerkenki ferahlığını,1400 yıl bahar öncesinden taşıyan rüzgarlar hissettik ya doğdugumuz gün,kulaklarımıza okunan ezanlarda biz.Ve günlerden birgün,ebedi kurtuluşa çagrını duydukya sinelerimizde.Hani zaten görür görmez aşık oluvermiştik,Kalu Bela’da ümmetini okşayan nazarlarına.
Anlatamadık ne kendimize ne başkalarına yüreğimizin dilini.Ancak bir gülün açışını görünce şebnemlerin serinliğinde,yada seherde şakıyan bülbülleri dinleyince,bir garip buğu doldu gözlerimize senden ayrılığın tarifsiz hüznünde.
Bir gün ama bir gün,bir çiçek çaldı,gafleti delipte gönül kapımızı,yada bir sessiz ölüm haberinin ürküten fısıltısı.O zaman seni umduk yanımızda.Işığa üşüşen pervanelere döndük aydınlığında.Can havliyle Senin öğrettiğin kelimeleri aradık dagarcığımızda.Bir bilinmez hazinenin anahtarı oluverdi her kelimen.Varlığımızın sebebini anlamak üzere kurulduğunu gördük kainatın çarklarının.Ezberlenmiş isimler dilimize yapışmaktan öteye geçemezken içtik manalarını ellerinden.İçtikçe susadık;susadıkça içtik;içtikçe kandık.
Derinlere,en derinlere,girdi her nefesin gönül topragımızda.Tohum oldu her sözün,ekildi içimize bereketinle.Sonra duaların ve aminlerimiz birleşti. Nisan oldu mevsimi yagmurların.Yagdı,yagdı,yagdı.Suya kanan her bir tohum çatlayıp,bir kutlu Tuba’ya döndü.Salındı meyveleri,adı: GÜZELLİK,SEVGİ,MERHAMET,CÖMERTLİK olan.Yaradan’ın ahlakına özendi her kul senin aynanda”Yaradan dost,yaradan Vedud,yaradan Rahman” dedinya.Silindi gözlerimizden Cennet ve Cehennem.Silindi O’ndan gayrı ne varsa.Bir O,bir tek O….

Yerimizde duramaz olduk,Miraç’lara yollandık aydınlığında.Öğrettiğin her isim,Kainatta yansıyan gösterdiğin her isim;bir nefes oldu Kutlu yolculugumuz da.Ne güzel Miraç’tı bu,ne nurlu bir yoldu bu YaRabbi!… Karınca bir adım,ağaç bir adım,yeryüzü bir adım,yıldızlar bir adım,Feza bir adım…Ve gönül hepsindende koca bir adım….Önde sen giderken ışığının eteğine yapıştık biz;milyarlarca el.Cesaret alıpta Rabbin Habibi oluşunda,haykırdık Sidretü’l-Münteha’da:
Ya Rab!Biz de Sevdik Seni!
Kimimiz ağladı,ağladı,gözyaşlarından ummanlara dönerken bağrı. Kimimiz hayretle gülümsedi,el ele tutuşup güneşle ve ayla. Kimimiz her mahlukun tavafını sezip sonra özenip semalara kalktı yıldızlar ve atomlarla.Kendimizden geçtik kulluğun sonsuz hazzıyla.Tahiyyatlara oturduk kainatın temsilcisi sıfatıyla,hiçliğimizi farkedip Yaradan’ın huzurunda.Secdelere vardık aşkımızın görülüp sezilmez doruklarında.Kanatlarla sarıldı emaneti yüklenen sırtımız meleklerin yurdunda.Haya perdesini o an hissettik meleklerin temizliğini görüpte vicdanımızda.Pişmanlık bir kor gibi yaktı yüreklerimizi,günahlarımızı hatırlayınca.
“HANİ RABBİM;SEN BU KADAR İYİ,GÜZEL,CÖMERTKEN,
HANİ RABBİM;MALİKİM,HALIKIM,SAHİBİM SEN’KEN,
HANİ RABBİM;SEN BÖYLE SEVGİNDE SABIRLIYKEN,
HANİ RABBİM;HERŞEYDEN ÖTE SEN SEN’KEN….
VE BEN SEN’İN HERŞEYE MUHTAÇ,ACİZ,HAKİR KULUNKEN;NASILDA YANILDIM,NASILDA ŞAŞTIM,NASILDA KANDIM?!….”
Her gönül ardına bakıp kavruldu günahlarının ateşinde.Bir “ah”çekti ki sineler,parçalanırcasına.Bir “ah”çekti ki ruhlar,çatlarcasına.Semalar hıçkırıklarla sarsıldı bir zaman.
Sonrası,sonra yankılandı bir müjde Resul yüreğinden kainata:
“Ey günahta aşırı giden kullarım.Allah’ın Rahmetinden ümidinizi kesmeyiniz”
O an sekine indi inanan gönüllere.Kullarım deyişte ki şefkat,sahipleniş tesellisi oldu yanık bağırların.
Sonra ne yapacagımızı bilmezliğin şaşkınlığındayken “nasuh” tevbesini öğrettin ey Resul,şefkatli sesinle.Sürseydide sonsuzlara dek hiç bir inanan,vazgeçmezdi yinede secdeden bir an.Nasuh zaten buydu,baştan aşşağı sonsuzlara kadar pişmanlık yemini.Yandı göz yaşının ateşinde ne varsa;yakıldı her sine.Bir gönüller kaldı ortada.Bir gönüller yanmadı korda.Sevgiyle doluyken Allah ve Resulü’nün,secdeye vardı başı gönlün ve ateşlere uzandı şefkatli elleriyle gülümseyerek her gönül.Bunu da yaratan Sensin EY Allah’IM diye okşamak istedi kıvılcımları.Ve İbrahimleşirken her inanan gönül,Cennet bahçelerine dönerken ateşler, kıvılcımların herbiri oldu binlerce gül.
Ve duyuldu sesi Rabbin cennetin semalarında:
“SELAM OLSUN İNANANLARA
                                                                                                                                                                                       (alıntı)

[şahmeran]

Kimimiz ağladı,ağladı,gözyaşlarından ummanlara dönerken bağrı
  Ey günahta aşırı giden kullarım.Allah’ın Rahmetinden ümidinizi kesmeyiniz

Allahın rahmeti olmasa ne olurduk  tşkk