Alm. Steppe (f), Fr. Steppe (f), İng. Steppe and Grassland.
Otsu bitkiler veya bodur ağaçlardan meydana gelen yerler.
Bozkır veya diğer adıyla step(Rusça :степь/step), kıtaların iç bölgelerinde yağış miktarı 500-300 mm’ye düştüğü zaman ormanlar yerini otsu bitkilere ve çalılara bırakır. Bozkır kuşağı denen bu bölgelerde görece kurak, ama çok sıcak olmayan yazları çok soğuk kışlar izler. Doğu Avrupa'nın güneyinden Asya’nın içlerine doğru uzanan bozkır kuşağı Kuzey Amerika’nın ortabatısında preri, Güney Amerika’da pampa adıyla anılır. Kuraklığın süresine göre buralarda birkaç santimetre yüksekliğindeki otlardan, soğanlı ve yumrulu bitkilere kadar değişen bitki türleri yetişir. İçinde yetişen bitki türlerine göre adlar alan bu alanlarda günümüzde daha çok buğday tarımı yapılır. Bu bozkır kuşağından sonra iç bölgelerdeki çöller başlar.
İlkbaharda havaların ısınması, karların erimesi veya yağmurların yağmasıyla otlar çabucak gelişir. Toprağın kalın, nemin yeterli olduğu yerlerde bozkırı meydana getiren otlar büyür, fakat bu görünüş çok sürmez. Sıcağın birden artması, yağışların kesilmesi ve toprakta nem kalmaması yüzünden otlar kurur ve bozkır, aylarca süren boz bir renge bürünür. Sonbaharda otsu bitkiler yeniden yeşermeye başlarsa da gelişemezler. Hayvancılık ve aşırı otlatma yüzünden bozkırın zenginliği kaybolur. İç Anadolu bozkırları bu duruma misal teşkil ederler. Bozkırlarda otların boyu bir metreye kadar çıkar. Hatta bazan bir metreyi de geçer. İç Anadolu'da bozkırlar çıplak görünüşlüdür, çok büyümez. Hatta bu çıplak görünüşünden dolayı buralara “dazkır” da denir.
Dünyada en büyük bozkır alanları Rusya, Kuzey Afrika, Orta Asya, Avustralya ve Arjantin'de vardır. Buralarda bazı bozkır yerleri, buğday ekim alanları haline getirilmiştir.
0 Yanıt
1962 Gösterim