Karanlığıma Çağla........
dönüş biletini yaktın
yıldızları da söndür giderken
bilirim sevilmemişliğimdendir
bu çirkinliğim bu yalnızlığım
oysa yanımda kalsan
bu kadar kan döker miydim
o'na her gidişinde
cinayetler işleniyor içimde
ölüyorum gece gülüm
karanlığıma çağla
cebimde yaralı bir umut
dilim bayram içim hazan
yalnızlığa hınç biriktiriyorum
kurşini bir ecel dokunuyor tezgahta
anlıyorum
yarısında söndürülmüş izmaritmişim gibi
bakma yüzüme
utanıyorum
karanlığıma çağla
uçurumlarca koştum
dehşetin kapılarından geçtim
az ötemdeydin
tam sana çeyrek vardı
gittin
bir sokak köpeği gibi
sahipsizim şimdi
gel de
yağmurlar düşür ateşlerime
baharlar gönder yüreğime
karanlığıma çağla.......
Kahraman TAZEOĞLU
0 Yanıt
2388 Gösterim