Alm. Faulbaum, Fr. Bourdaine, İng. Alder buckthorn, Berrybearing.
Gençken yeşil, daha sonraları grimsi kahverengi, düz gövdeli, uzun dallı, 3-7 m boyunda bir ağaç.
Familyası: Hünnapgiller (Rhamnaceae), Türkiye’de yetiştiği yerler: Karadeniz sahilleri.
Halk arasındaki ismi, cehrigiller olup, barutağacı olarak da bilinir. Yaprakları ters yumurta biçimindedir. Görünmeyen, yeşilimsi beyaz çiçekleri, 2-10 tanesi bir arada, bir dalda bulunur. Küresel meyvesi başta yeşil, sonra kırmızı olgun döneminde siyahımsı menekşe rengindedir. Çiçek açma zamanı beş-altıncı aylardır.
Kuvvetli dallarının kabukları çiçeklenme zamanında toplanır. Bu kabuklar, tazeleri zehirli mayaya sahip oldukları ve bu hal ağır kusmalara sebebiyet verdiği için bir yıl bekletilir veya 100 dereceye kadar ısıtılır. Depolanmış (en tesirlisi 2 yıl) kabuklar pekçok glikosit ihtiva eder.
Kullanıldığı yerler:
Bu bitkinin kabuğu, barsak zarını tahriş etmeyen ve alışkanlık kazandırmayan mükemmel bir ishal ilacıdır. Bu sebeple müzmin kabızlıklarda, mide şişkinliklerinde, akciğer şişmelerinde, safra suyu salgılanmamasında ve hemoroit rahatsızlıklarında kullanılır.
Kabuğu mide ağrısı giderici ilaç yapımında kullanılır. Kabuk ve taze meyvesi bir boya maddesi içerir. Ayrıca kerestesi barut ve mangal kömürü yapımında kullanılır.
Çayının hazırlanması:
Bir çay kaşığı barut ağacı kabuğu bir fincan soğuk suda bırakılır ve kısa süreli kaynatılır.Uyumadan önce içilir. Dozu yükseltmemelidir.
0 Yanıt
2626 Gösterim