Konu: Tövbe kabul edilir

[Halime]

TÖVBE ETMEK



“Tövbe”, pişmân olmaktır işlenilen günâha.

Hâlisen boyun büküp, sığınmaktır Allah a.


Hiç kimse kurtulamaz tövbe ve istiğfârdan.

Zîrâ uzak değildir kul kusûr ve hatâdan.



Hiç günâh işlememek, “Melekler”e mahsustur.

Günâh işliyemezler, çünkü onlar mâsumdur.



Bütün “Peygamberler” de, günâhtan uzaktırlar.

Onlar, Hak teâlânın korumasındadırlar.



Fakat la’în şeytanın, ahvâli şudur ki hep,

Allah ü teâlâya isyân eder rûz-ü şeb.


İkisi arasında yer alır bu "insanlar".

Günâh işler ve lâkin eder tövbe, istiğfâr.




Tövbe için, Kur'ânda buyurur ki Rabbimiz:

“Ancak tövbe etmekle kurtulabilirsiniz.”


Ve şöyle buyurur ki hadîste Resûlullah:

“Hiçbir insan yoktur ki, yapmasın hatâ, günâh.”


Lâkin tövbe ederse her günâhın peşinden,

Onlardır en iyisi, günâhkârlar içinden.


Yine buyurdular ki o Server buna dâir:

“Günâha tövbe eden, hiç yapmamış gibidir.”





Mârifet nûru ile bakan şöyle anlar ki,

Günâh “Zehir” gibidir, yâhut da “Ateş” gibi.



Zehir yiyebilir mi bir insan bile bile?

Yâhut tutabilir mi ateşi eli ile.?



Lâkin nefis ve şeytan, zehiri “Bal” gösterir.

Ancak ârif olanlar, bu sırrı görebilir.




Süleymân-ı Dârânî buyurur ki şöylece:

“Kul, boşa geçirdiği ömrü için sâdece,



Gözünden, "yaş" yerine "kan" gelinceye kadar,

Ağlasa, yeri vardır devamlı leyl-ü nehâr.”



Çok kıymetli “Cevher”e sâhip olan bir kimse,

Üzülür, içi yanar onu kaybetti ise.



Cezâ da görecekse hele o bunun için,

Daha fazla üzülür, doğrusu budur işin.



İşte insan ömrünün “Her nefes”i de aynen,

Çok kıymetli mücevher hükmündedir esâsen.



Çünkü o nefeslerin bilinirse kıymeti,

Ele geçirebilir ebedî seâdeti.



Gelince melek-ül mevt kula mevt zamanında,

“Ölüyorum” diyerek, telâşlanır ânında.



Ve der ki: “Ey Azrâil, bir miktar ver de izin,

İstiğfâr eyliyeyim Rabbime affım için.”



O der ki: “Nice günler vardı senin önünde,

Ve lâkin şimdi bitti, kalmadı bir tek gün de.”



Hâlisâne bir tövbe, elbet kabûl edilir.

Ve lâkin şartlarına uymak da lâzım gelir.



Şüphe etme, tövbenin kabûl edildiğine.

Şüphe et ki, “Şartları getirdin mi yerine?”



Gönüller, “Temiz ayna” gibidir sanki birer.

“Siyah leke” bırakır onda kötü fiiller.



Peşinden iyi bir iş icrâ edildiğinde,

Birer “Nûr” peydâ olur o ayna üzerinde.



Resûlullah buyurdu: “Günâhtan sonra, hemen,

Bir iyi amel yap ki, silsin onu tamâmen.”


Su, nasıl temizlerse, elbisenin kirini,

Sevaplar da, temizler günâhın pisliğini.



Göke varacak kadar yapsan da fazla günâh,

"Hâlis tövbe" edince, affeder onu Allah.



İMÂM-I GAZÂLÎ (Rahmetullahi Aleyh)

[Halime]

Resulullah buyurdu: (Vardır ki bazı kullar,

Günahı sebebiyle, Cenneti kazanırlar.)


(Nasıl olur?) denildi, buyurdu ki: (Günaha,

Tövbe istiğfar edip, unutmaz onu daha.



Öyle pişman olur ki, şeytan da hayret eder.

Ve keşke bu günaha sokmasaydım onu der.)


Allah, bir Peygambere buyurdu: (Git müjde ver.

Mümini affederim, tövbe ederse eğer.)


Bir veli buyurdu ki: (Tövbe edip yatınız.

Ertesi güne dahi, tövbeyle başlayınız.)


***

İsrailoğulları zamanında bir kişi,

Vardı ki, fasık olup, günah idi her işi.



Fakat günün birinde, oldu nadim ve pişman.

Tövbe etmek istedi bütün günahlarından.



Ve lakin düşündü ki: Pek fazladır günahım.

Acaba tövbe etsem, affeder mi Allah’ım?


Bunu öğrenmek için, acele bir âlime,

Gidip dedi: (Cevap ver benim şu sualime.



Doksandokuz kişiyi öldürmüş bir adamım.

Eğer tövbe edersem, affeder mi Allah’ım?)


(Hayır etmez) deyince, öldürdü onu dahi.

Yüz oldu böylelikle onun öldürdükleri.



Gitti başka âlime, sordu yine durumu:

(Yüz kişiyi öldürdüm, tövbem kabul olur mu?)



Dedi: (Olur ve lakin terk et sen bu diyarı.

Filan köye hicret et, iyidir insanları.)


Tövbe edip, o köye giderken fakat bu zat,

Ömrü nihayet bulup, o yolda etti vefat.



Azap melekleriyle, rahmet melaikesi,

Ruhunu götürmeye, oraya geldi hepsi.



Ve lakin bir hususta eylediler ihtilaf.

(Bu mevta, bize ait) diyordu iki taraf.



Hak teâlâ buyurdu: (Tartışmayı bırakın!

Ölçün iki tarafı, nereye daha yakın?)


İyi köye, bir karış yakın bulunca onu,

Rahmet melaikesi aldı onun ruhunu.


***



Lakin halis tövbenin vardır ki işareti,

Pişmanlık ateşiyle kavrulur, yanar içi.


Ne kadar çok olursa pişmanlığı kişinin,

Öyle çok tesir eder affa kavuşmak için.



Günahlar sebebiyle, kalpteki siyah izler,

Pişmanlık ateşiyle ancak temizlenirler.



Resulullah buyurdu: (Tövbekârlarla otur.

Çünkü o kimselerin kalpleri ince olur.)


Bir gönül, ne kadar çok temiz ve safsa eğer,

O kişi, günahlardan o kadar nefret eder.



Vaktiyle bir Peygamber, günahkâr bir kişinin,

İsteğiyle, Allah’a yalvardı affı için.



Ona vahiy geldi ki: (Yerde ve göktekiler,

O kulun affı içir şefaat etse eğer,



Affetmem o kimsenin günahını ben asla.

Zira pişman olmuyor günahına ihlasla.)


Günahlar, ayrılsa da büyük-küçük diyerek,

Günahların hepsi de, aslında büyüktür pek.



Zira düşünmeli ki, günah ile o insan,

Kime karşı gelmiştir, kime etmiştir isyan?



Madem ki Halık'ına isyan etti o kimse,

Günahın küçüğü de, büyüktür öyle ise.


şiirlerle menkıbeler

[Gelincik]

 tşkk     +

[Halime]

teşekkür ederim artın için 

RABBİM razı olsun senden ..