Konu: Yeniden Dirilişe

[Arif Arslaner]

Bir beyaz kâğıtla her şey yapılabilir;Uçak, örneğin uçurtma...
Mesela altına konabilir bir ayağı ötekilerden kısa olduğu için sallanan bir masanın.
veya şiir yazılabilir…

Bedenimle, ruhumla, duygu dolu kalbimle yazmak, haykırmak istiyorum.
İnsan olduğumu, yaratılmışların en yücesi olduğumu göstermek için.

Düşünüyorum ve fikriyatımı bu beyaz kâğıda dolduruyorum.
Korkmuyorum yazmaktan korkmuyorum...
Bu sayfayı doldurmaktan. İçine düştüğüm buhrandan ne kurtarabilir ki beni;
Rabbe gitmekten başka.
Rabb için yazmaktan başka.Yoksa nasıl çıkabilirim bu kalabalıklardan,
Bu vurdumduymaz yığıntı şehir halklarından.
Kaçmak istiyorum kalemimin getirdiği yere…

Bir deniz kenarına, göz alıcı bir renk cümbüşüne,
denize kılıç gibi uzanan kumsalın en uç noktasına,
dağların zirvelerine, karanlığın derinliklerine…
Düne kadar bunları düşünürken,“Peki neden kaçıyorum?”
Demek aklıma geliyor beni bu kadar bunaltan acaba rahatlığım mı?
Ve artık öğreniyorum sorgulamayı...
ve öğreniyorum bu kaçışında bir rahatlık oluşunu bu kaçışında bir buhran oluşunu...
Kalemimi her sallayışımda kazanacağımı bile bile bu gidiş nereye?

Halkları, varoşları, vurdumduymaz benleri kazanacağımı bile bile.   
Artık uyanmak ve dirilmek vakti geliyor bu saçmalık dolu insanların düşüncesi içinde.
Salınma ve vakit kaybetme devirleri bitiyor bendeki.

Direnişime kalkıyorum;

Korkmadan,

Yılmadan,

Vakit kaybetmeden...

Elbiselerimin içine beyaz kefenimi giyerek çıkıyorum bu yola…

Asıl şimdi zamanıdır; insan olduğunu, yaratılmışların en yücesi olduğunu gösterme vakti...

Herkes şunu şöyle yapmalısın masalını söyleyecek biliyorum ve...
Başlarken kendi direnişimin masalını anlatıyorum,anlatacağım.
Düşüncelerimi bu beyaz kağıtlara dolduracağıma ahit ettim…
Şunu şöyle yapmalısın demelere inat.

Ben artık savaşımın neye değdiğini bilenlerdenim.
çünkü savaşımı sorgulama cesaretimi topladım,ve savaşımı haykırıyorum;

Beşiktaş,Ortaköy derken Laila,Reina,yatlar ve katlar...
ve o katlardaki halklar o yatlardaki cehennemin yakacakları,odunları,
davamızı bilmeyen İstanbul züppeleri;
Eğlence merkezlerinde kendilerini kaybeden şeytanın dostları bu savaş size...
Bu haykırış sizlere çünkü siz memleketi kurtarmaya ana-babasını,
canı gibi gördüğü kardeşlerini bırakıp yaban ellere İstanbullara gelen benim insanımı küçümsediniz.
Benim taşra insanıma güldünüz;onlar siz gibi değiller.
Her şeyden (geçici dünya nimetlerinden) yoksunlar;

Arabalarınızdan,levis pantolonlarınızdan,yanlarınızdaki sarışın-esmer bayanlarınızdan…
Geçici heveslerle oyalananlar...Sizlerle kavgam;

Dinarların,dolarların kölesi olanlar, yüzüstü sürünsün helak olsun...
şatafatlı elbiselerin kölesi olanlar, yüzüstü sürünsün helak olsun...
midelerinin kölesi olanlar, yüzüstü sürünsün helak olsun...

Kalkıyorum Adem(A.S.) gibi, Musa(A.S) gibi,
İbrahim(A.S.) gibi,Yusuf(A.S.),Zekeriya(A.S.),İsa(A.S.) gibi...

Yazıyorum çünkü yazdıkça varlığımı hissediyorum...
Yazdıkça korkmadığıma inanıyorum ve yazdıkça,
kalemimi taşıyabilmenin mesuliyetini veriyorum.

Bir beyaz kağıt bana her şeyiyle yetiyor diye diye…

 
Ömer Faruk Karagüzel

[kardelen]

        

                                               (+)

[Şeyma©]

haydi dirilişe o zaman hocam  harika bir yazı