dudak uçuklatan seyirlik anılarım vardı
defterimin sayfaları arasında..
bugün gün ışığına çıkardım,naftalin kokusu sinmiş bütün kelimeleri.
geçen günler için atılmış onca çeltik bile sararmış.
düşmüş kaygısız ellerimden.
toz toprak köy yolları,çocukluktan kalan masum duruşlu anılar.
güzel günlerdi onlar.
hiç kötü söz bilmeden,ekmeğini belkide evcilik oynarken oturduğun bir parça kilimi..
ve hatta anne olma rolünü paylaşırdık.
....
şimdi renklerin adını fark gözetmeden birbirine verdik,
evet suçluyuz biz büyüdük ve benlik karıştı bütün hikayelere.
hatırlarmısnız bilmem devlerde masumdu eskiden
-ya şimdi ..
en sevimli prensesler bile kazana düşmesi için çocular arıyor..
yaşıyoruz hiç bişey olmadan,bütün hassasiyetlerimizide saldık okyanıs ötesi ülkeleri.
kimbilir ne zaman kıyıya vuracak..