Konu: Hüzün öylesine dilsiz ki

[Arif Arslaner]

Kalplerde yaşayanlar asla ölmezler
Hüzün öylesine dilsizki...
Ay, i piriltisiyla parlayan gözlerini görmesemde yildizlara bakarken isterim gözlerimi gözlerimde
Yürek vurgunu nedir bilirmisin?
isyan ettimi yüregin diline ve yürek ülkendeki yarayi anlatabildimi dudaklarin
Kelimeler hic ihanet ettimi sana onlara en cok ihtiyacin oldugunda
Beni hep o anlarda terkettiler
Lal olur dilin, mühürlenir yüregin sesizlik cok kalabalik gelir yüregine ve gözlerin yere eger bakislarini duymasin ister hic kimse izdirabini,
hic hayal kurdunmu gecenin karasina aldirmadan
Gökyüzünün en ucuk mavisi kadar saf veyapmaciksizca...
Dokundunmu Bulutlara
Yagmur tenine düsünce titredinmi, üsüdünmü sesizce
Her adimin ayrilik oldumu senin
Kaldirimlarda dinlemek ayakabilarinin sesini
ellerin cebinde olmali ve bedenin yaninda olmali düsüncelerin
en olmadik ucuk yerlere gitmeli
GÖZKAPAKLARINDA HÜZÜN TITREDIMI HIC
Masum olmali bu hüzün bir cocuk gibi
yanaklarindan süzülmesi icin bir ömür gecmeli
Rüzgar, agliyorum nedenini bilmeden
Gül, mü suclu gecemi anliyamadim
Yildizlar göz kirpiyor gökyüzünden yüregime


Hüzün öylesine dilsiz ki...