ELİF OLMAK!
'elif' olmak...
'susmayı seversin; sükûtu seversin; sükûtu hal edinenleri seversin… '
ne güzel bir söz...
elif olmak hep vurulmakmış...
eif olmak o'nun sevdasıyla yanmakmış...
ben elif olamıyorum...
bu yüzden üşüyorum...
bu yüzden sabredemiyorum...
vuruluyorum hep ama 'elif' olarak vurulmak başka...
'elif' olarak dayanmak başka...
severim sükutu ama 'elif' olamadım bir türlü...
'elif' ce susamadım...
acılardan geçiyorum va acılar içimden geçiyor...
ölümler yokluyor hayatımı...
hüznü yüzüme yakıştıranlar seviniyor belki...
ama ben 'elif' deyip geçemiyorum...
ne güzelmiş 'elif' olmak...
şimdilerde ne çok ihtiyacım var 'elif' olmaya...
'sen, dünyana sonradan girenlere sıkıca bağlandığın vakit “elif” olmaz adın'
demişsin...
ben dünyama sonradan girenlere daha çok bağlanmışım...
bu yüzden acılarım...
bu yüzden bu çekilen vafasız sancılar...
'elif' olmayı uzak etmişler bana...
yasaklamışlar vuruluşlarımın beni 'elif' olmaya götürmesini...
suretler yabancı...
aynalar yalancı...
içim sus...
kalbim perişan...
ben 'elif' olamadım...
zehra ÖNER
1 Yanıt
3086 Gösterim