Acı, tatlı, üzüntü, sıkıntı, dert, keder, aşk, sevgi..
bunlar birer yaşam belirtisi..
ya olmasaydı?
çoğu zaman ağır gelir insana yaşadıkları..
belli belirsiz görür/görmez/göremez geleceğe dair çizdiği yolun hatlarını,
belirsizlik der adına..
“sıkıldım ben adı belli olmayan belirsizliklerimden” diye hayıflanır çoğu zaman..
aslında;
belirsizlikleri insan kendi yaratır beyninde..
belirsiz olarak adlandırır geleceğe dair yaşayacaklarını.. ne yaşayacağını ve neler ile karşılaşacağını bilmeden adına BELİRSİZLİK der.. haksızlık eder yaşayacaklarına ve kendine..
aslında:
açmalı beynini, yüreğini güzelliklere.. güzel olacak diye düşünmeli.. güzel şeyler yaşayacağım diye düşünmeli.. kapatmamalı bütün kapılarını güzelliklere..
istersen gelir,
istersen olur..
sen kilitlersen "belirsizlik" adıyla yüreğini, beynini; sana gelmez..
sen olsan gelir misin?
kapalı kapıyı açmaya çalışır mısın?
zorlar mısın ?
güzel olan için emek veriyor isen sana gelir..
ama,
sabretmelisin.. tevekkül ederek..
en mühimi; insan psikolojisi bozuldu mu, toparlamak zor..
izin vermemelisin..
kendinin farkına varmalısın..
önemini, değerli olduğunu, özel olduğunu..
birçok kişiden daha farklı özelliklere sahip olduğunu,
insan olduğunu ve insanın dönem dönem zorluklarla karşılaşabileceğini
ve
psikolojini bozar isen kendine faydalı olmayacağını farkına varmalısın..
insan kendinin en iyi dostu ve en büyük düşmanıdır aynı zamanda..
sen kendinin düşmanı olma!!
dostu ol..
insan ne düşünür ise karşısındaki hakkında, o oranda yaşar güzellikleri..
inanıyorum ki
ve
yaşadığım kadar biliyorum ki;
insan eğer güzel düşünüyor ise karşılar onu bütün güzellikler.. kucak açar kendisine..
sahip olduğu, yüreğindeki güzellikler gibi..
şimdi vakti ve zamanıdır güzel düşünmenin, emek vermenin ve tevekkül etmenin..
Bahriye Hacıoğulları.