Ben ve bizler adina konusmak istedim belki ... Kimdik biz, nerede ve
kimlerde neydik? Önemli olan nerede nasil oldugumuz muydu, yoksa
baskalarinda ne oldugumuz muydu? Önem, ne ifade ediyordu ya da
etmeliydi?
Hangi mevsimde yasamak, yasadigimizin önemini arttiriyordu ve
en çok gülümsedigimiz an hangi zamandi. Bizlerin tek derdi, ilk
amaci su inanilmaz sevgi degil miydi? Adi sevgiydi bir seylerin,
bir çiçek, bir rüzgar, bir kus belki günes ya da yagmurdu bize
göre sevmek, belki de birini sevmek degildi "sevgi".
Yoksa hala sevgiyi ögrenemeden, kaybettiklerimizi sevgi sanarak
aldaniyor muyduk? Belli hüzünler, tarifsiz sancilar alirken
yüregimizi, giden bir seylerin ardindan kaybolmadik mi gecelerce,
anlarca? Neden bilmedik, tuttugumuz yaslarin isminin sevgi
olmadigini ve ögrenemedik.
Ben sevgi sandim, biz de... Tek degilim biliyorum, ben ve daha
niceleri, sevgi sanarak oyalanmistik nice zamanlarda.
Ögrendigimiz neydi peki bu gidenlerden? Belki sevgiyi degil ama
gidenlerin, bize aci verenlerin, hüzünleri saatlere bölenlerin
sevmek olmadigini ögrendik. Sevmek baska seydi, sevilmek
bambaska ... Sevmek siyahsa, sevgi belki en seffafti, renksiz,
karsiliksiz, paylasilan her seydi.
Ve bizler bati rüzgarlari kadar özgür saniyorduk düslerimizi,
tutsakmis düslerimiz bile içimizde.
Ve ben artik baskalarinin istedigi gibi degil, kendi istedigim
gibi yasamaliyim. Baskalarinda olmak istemiyorum artik ..
Sevmek'le yok olmak degil, Sevgi'yle var olmak istiyorum.
Ve istiyoruz ...