Konu: Uçurumun Kenarında Yaralı Yüreğim

[Nazenin]

                                                            Uçurumun Kenarında Yaralı Yüreğim
 

Karanlıklarda bir yerde gizlenmiş sevdamın ateşi. Gökyüzünde çakan şimşekler gibi heybetli. İçerimi yakarcasına kor kor sevda küllerin.

 Kalmışım bir başıma sokaklarda artık sende yoksun. Hayalin bile gelmez oldu gözümün önüne. Neden diye soramadığım bir sızı var yüreğimde. Bilmek mi istemez yoksa kabullenmez mi? Aslında kırıldı gönlümün umudu. Umutlar tükendi beynimde. Beynimde tükenen umudum ve yüreğime akan göz yaşlarım söndüremedi gönlümün ateşini. Her defasında alevlendi sevda külleri.

 Her sabah gözlerimi açıp sana günaydın derdim. Sonra mutluluğumu seninle paylaşmak için sana ulaşmaya çalışırdım. Sende beni o kadar mutlu etmiştin ki. Bunu sana anlatmam imkansız. Ama bir sabah sımsıcak sevdanla açmıştım gözlerimi. İşte o sıcaklık buz kesi verdi. Neydim ben? Küçük bir oyuncak mı? Yoksa sevmiş miydin? Seven insan nasıl olurda böyle olurdu anlam veremiyorum….

 Ben seni sıcak gecen kış günlerinin sabah ayazında sevdim. İçerime gömdüm seni üşümüyorum merak etme hastalanmamda. Hani demiştin ya beni boş ver sen kendine dikkat et hastalanma sakın. Artık hastalanmıyorum biliyor musun? Hastalanacak bi tarafım kalmadı hastalansan bile yokluğundan bile daha acı veremez ya.

 Şimdi gene seni düşünüyorum. Artık kabullenmem gerek biliyorum. Dedim ya beynim kabulleniyor ama yüreğim kabullenmiyor. Uçurumun kenarında yaralı yüreğim. Nerdesin gel gelde kurtar beni.