Sen de mi bana dost olacaktın
Ey yalnızlık!
Sende de mi kendime ait birşeyler bulacaktım?
Öyle sessiz, sakin ve ağır ağır yaklaşıyorsun ki,
Neredeyse seninle başbaşa kaldığımı unutacaktım.
Unutmak!
Yoksa o da mı sensin?
Bir yanın da bu mu?
Aah bilemiyorum,
Ben mi yalnızım, yoksa yalnızlık mı ben!!
Önceleri
Hep bir kenara çekilip yalnız kalmak isterdim.
Ama yalnızlık derken, ben hep sessizliği anlardım.
Meğer seni hiç tatmamışım önceden.
Bana en masum yüzünle yaklaşmışsın.
Yalnızlığım!
İçimde yeşeren zehirli bir bitki olmuşsun,
Ama hiçkimse görmüyor seni,
Çünkü ruhuma, bedenime işlemişsin!...