Konu: Bacımın Örtüsü Gül Kokar

[Sümeyye Sude]

BACIMIN ÖRTÜSÜ GÜL KOKAR
 
Gül yüzlülerin kirini gülsuyu kokan gözyaşları alır ve damla ,damla gül
dökülen ellerde gül kokusu kalır.
Tohumu eken bilir,

Göz yaşın döken bilir,

Gül kadrin diken değil,

Çileyi çeken bilir,

Ve ey gözyaşım,

Bulutuna sadık yağmurlar gibi gel, ve kadim bir dostu uğurlar gibi git
Geceyi içine döken tomurcukların yeşiliyle gel; goncayı açılsın diye
bekleyen bülbülün diliyle gitBülbüller konan dallarda yaprak gibi gel, ve
derinlerde bendini yıkan bir ırmak gibi git. pişmanlık dolu yüreklerden
sancılarla git

Ve ağlamaktan korkma gözüm!..Ağla ki kirlenmiş olan vicdanın gözyaşınla
yıkansın
Ağlamak hassas ruhların ferahlama gayreti ve vicdan da yanan ateşi göz
yaşlarıyla söndürme hamlesidir.

MADEM Kİ GÖZYAŞI BİR KUTLU DEMDİR... AĞLAMAYI BİLEN GÖZLER İÇİN O BİR ERDEMDİR..

Bir ateş düşünün, dumanı âh ile çıkar da külleri göz yaşına karışır yaHayat
bir mum alegorisidir hani, mumun başındaki yanış gözde yaş olur da gözyaşı
alevle barışır yaAlev can ipliğini yakınca, acıdır ki, bedenini eritir de
mumun, su ile alev birbiriyle yarışır ya


Gözyaşıdır ki yıkayarak yakar, yakarak yıkar. Arıtır ve eritir; temizler ve
gizler Fazilettir, diyettir Bu yüzden denilir ki gözyaşı yiğitler kârıdır ve
civanmertler vakarıdır.

Şaire unuttuğu mısrayı bir gözyaşı hatırlatır, şehrazad üveyikler uçuran
acıları bir gözyaşı anlatır. Sancılı damarlarda ölümcül çılgınlıkları
gözyaşıdır okuyan satır satır. Toplasan gözyaşlarını âşıkın, dalgalı bir
deniz olur; süzülürken bağrından, yakar geçer iz olur. Yalnız doğar gibi her
insan, yalnız akar her damla ve yağmur yağmur gözyaşıyla ıslanır
nisan.Enson, yağmur kuşları konar kuşpalazı çocukların salıncaklarına,
gözyaşı
şefkat olur.

BENİM DAVAM BEŞERİ DEĞİLKİ ÜMÜDİM KIRILGAN OLSUN

Bütün boşluklarını sen doldurdun ömrümün Söylenmedik sözler yerine sen
vardın yanımda. Sevdaya dair yeminlerden sonra sen vardın. Köhne zamanın
direnci adına, acı çağların yaşlısı ve genci adına yine sen vardın. Dikenler
gülden habersiz iken, gözler dilden de fersiz iken; zamanından geriye düşmüş
acılar için, mânâda biçimleri yitiren sancılar için; aynalarda eriyen
sırlardan taşarak, ucu kıyamete çıkan asırları aşarak; gerçekten daha gerçek
kelamlarda ve Güzeller Güzelinden vuslat müjdeli selamlarda sen vardınHep
sen vardın...

Bir gözyaşı, gül mevsiminde güle karşı akarsa aşk olur adı; sevgiyi damıtır
en derin yerinden. Suçlardan sonra tenha gecelerde akarsa tevbedir tadı;
gönülleri arıtır en kara kirinden. Madem ki gözyaşı bir kutlu demdir,
elbette bir erdemdir.

Bir gözyaşı, bir cevherdir ateşten kaynayan ve alev gibi yanan. Özü sudur
ama avuçta bir yalım, gönülde bir yangin olur..............(alıntı)