Binalarımız çöktü, dozerle tankla ezildi evler. Hurdaya döndü son model otomobillerimiz. Dev çukurlara gömdük eski elektronik aletleri. Art niyetlerimizin balta girmemiş ormanı orada.Merhametin ölü kaburgası orada. Acı çekmeye ve intikama ayarlı bir saatli bomba büyük patlamayı bekliyor.
Hava yastıkları koruyamayacak hiçbirimizi, ölgün bir rüzgârın hatırası kalacak boz tepelerde. Geceleyin gemiler öylece duruyorlar toprakta. Çatlak, kuru, cansız toprak. Hayali akarsuların çağıltısına karıştı vahiyler.
Göğün altında kendi benzerini arıyor herkes. Ninelerle dedeler ahitlerini bıraktılar gittiler. Ruh kaldı. Tozlu bugün. Ruh: İnsansız gelecekten önce ‘son çıkış’.
2 Yanıt
3749 Gösterim