Eflak’lı komutanlar meydanda naralar atan, içki şişelerinin dibine vuran, çoşkulu bir kalabalığa bakıyorlardı. Türklerden kurtulduk diyorlardı. Türkleri hor görüyorlardı. Halk sevinçten kutlamanın dozunu da kaçırmıştı. Böbürlene böbürlene prenslerinden bahsediyorlardı. Sonra ileri de 33 Türk atlının ve bir elçinin geldiğini görürler.
Türkler bize ve prensimize hediye getiriyorlar diye şımarıyorlardı. Elçi yaklaşır ve atından iner. Prensin huzuruna kadar yaya gideceklerdir. Meraklı bakışlar altında ilerler. Sarayın kapısına vardığında önce Eflak’lı komutan girer sonra elçiyi çağırır. Elçi yanında getirdiği hediyelerden topuzu alır ve kaldırdığı gibi prensin tepesine indirir.
Prensine ezilmiş kafası etraftakilere dehşet verir. Bütün voyvodalar ve zenginler donup kalmış bu Türkü izlemektedirler. Elçi tahta oturur ve alın size isyan der. İsyana kalkışan Eflaklılar neye uğradığına şaşırırlar. 300 Türk atlısı yaklaşık 4000 Eflaklıyı susturmuştur. Saraydakiler elçinin önünde diz çökerek itaat ederler. İstiklal mücadelesine düşenin sonu işte budur der elçi.
0 Yanıt
1688 Gösterim