Nehrin yakınında bir mağarada bir tavşan yaşıyordu.
Mağaranın yanında da bir kaplumbağa yaşıyordu.
Günlerden bir gün tavşan:
“Arkadaşım kaplumbağa bugün ne yiyoruz?” dedi.
Kaplumbağa: “Orada incir ağaçlarının altında bir sürü havuç var.
Haydi hızlıca gidelim ve onları yiyelim” dedi.
Tavşan: “Şimdi gitmek istemiyorum. Koşmak ve oynamak istiyorum.
Sen git ben biraz sonra gelirim (geleceğim). Hızım nedeniyle senden önce ulaşacağım” dedi.
Kaplumbağa da “ben gidiyorum kimin geçtiğini görürsün (göreceksin)” dedi.
Kaplumbağa yürüdü ve yürüdü. Yolda durmadı ve oynamadı.
Tavşansa oynadı ve oynadı ve oynadı.
Vakit geçti. Uyumak istedi. Ansızın üzerinde bir kartal uçtu, koşmaya ve koşmaya başladı.
İncir ağacı uzaktı. Tavşan kaplumbağanın incir ağacına yaklaştığını gördü.
Hızlanmaya ve hızlanmaya başladı. Kaplumbağa incir ağacına ulaştı ve havucu yemeye başladı. Kaplumbağa yedi ve doydu.
Tavşan geç ulaştı ve havuç bulamadı.
Kaplumbağa güldü ve şöyle dedi: Sen oynadın, ben önce geldim ve yedim.
Bu parça Kırâ’atî adlı okuma kitabından alınmıştır. (Kırâ’atî, li’s-Saffi’s-Sâlis el-İbtidâ’î,
Cumhûriyyetu‘l-‘Irak, Vizâretu’t-terbiye, s. 123-124, 2016).
0 Yanıt
2277 Gösterim