Bismillâh dip beyân eyley hikmet aytıp
Tâliblerge dürr ü güher saçtım muna
Riyâzetini katığ tartıp kanlar yutup
Min defter-i sânî sözin açtım muna
Sözni aydım her kim bolsa dîdâr-taleb
Cânnı cânğa peyvend kılıp rengni ulap
Ğarîb fakîr yetîmlerni könglin avlap
Köngli bütün halâyıkdın kitçim muna
Kayda körseng köngli sınuk merhem bolğıl
Andağ mazlûm yolda kalsa hemden bolğıl
Rûz-ı mahşer dergâhığa mahrem bolğıl
Mâ vü menlik halâyıkdın kitçim muna
Ğarîb fakîr yetîmlerni Resûl sordı
Uşol tüni Mi’râc çıkıp dîdâr kördi
Kaytıp tüşüp ğarîb yetîm izlep yördi
Ğarîblemi izin izlep tüştim muna
Ümmet bolsanğ ğarîblerge tâbî’ bolğıl
Âyet hadîs her kim aytsa sâmî’ bolğıl
Rızk u rûzî her ne birse kâni’ bolğıl
Kâni’ bolup şevk şarâbın içtim muna
Bugünkü Türkçesi
Bismillah’la başlayarak hikmet söyleyip
Tâliplere inci, cevher saçtım işte.
Riyâzeti katı çekip, kanlar yutup,
Ben defter-i sâni sözünü açtım işte
Sözü didar isteyen herkes için söyleyip,
Canı cana bağlayarak damarları ekleyip,
Garip, fakir, yetimlerin gönlünü avlayıp,
Gönlü bütün kimselerden geçtim işte.
Nerde görsen gönlü kırık, merhem ol sen;
Öyle mazlum yolda kalsa, hemdem ol sen;
Mahşer günü dergâhına mahrem ol sen
Ben-sen diyen kimselerden geçtim işte.
Garip, fakir, yetimleri Resûl sordu;
Hem o gece Mirâc’a çıkıp didar gördü;
Geri inip garip, yetim izleyip yürüdü;
Gariplerin izini izleyip indim işte.
Ümmet olsan, gariplere tâbi ol sen;
Âyet, hadis her kim dese sâmi ol sen;
Rızık, nasip her ne verse, kani ol sen;
Kani olup şevk şarabını içtim işte.
(Eraslan, 1993;48)
0 Yanıt
1623 Gösterim