Kur’ân-ı Kerîm’de peygamberler için kullanılan terimlerden biri insanlara
Allah’tan mesaj getiren kimse veya Allah katında yüksek makam sahibi
kimse anlamlarına gelen “nebî”, diğeri ise kendisine belli bir görev verilerek
bir yere gönderilen elçi mânasına gelen “resûl”dür. Türkçe’de Allah’ın
mesajını taşıyan anlamında Farsça peygamber kelimesi de nebî ve resûl
terimlerinin yerine kullanılır. Peygamber, dinî bir terim olarak buyruklarını
haber vermek üzere Allah’ın insanlardan seçip kendisine vahiy yoluyla kitap
verdiği kişi diye tanımlanır. Allah insanlardan nebî ve resûller seçmiş, sadece
resûllere değil, hem resûllere hem de nebîlere kitaplar vermiş; Hz. Mûsâ,
Harun ve İsmail’den resûl-nebî diye bahsedilmiştir (el-Hadîd 57/25-26; esSaffât
37/114-117).
Kur’an’da ayrıca peygamberler için insanlara hayırlı bir haberi
müjdeleyen, haber veren kimse anlamında “beşîr” ve “mübeşşir”; ileride
gelecek tehlikeyi önceden sezip haber veren, insanları bundan sakındırıp
uyaran manasında sıfat olan “nezîr”; yol gösteren, doğru yola ileten
mânasında “hâdî”; Allah’ın kulu anlamında “‘abd” kelimeleri de
kullanılmaktadır.
0 Yanıt
1423 Gösterim