Kitap, yazılarak biraraya getirilen bilgilerle bunların yazıldığı malzemeyi
ifade eder. İslâmî metinlerde öncelikle Kur’ân-ı Kerîm’i nitelemekle beraber,
genelde Allah Taâlâ’nın insanlara tebliğ etmek üzere peygamberlerine
bildirdiği vahiylerin iki kapak arasında toplanmış haline verilen addır.
Suhufun dışında kalan bu kitaplar da Tevrat, Zebur, İncil ve Kur'ân-ı
Kerîm’den ibarettir. Bunların Allah tarafından gönderilmiş kitaplar
olduklarına topluca iman etmek farzdır.
İncil
Kur’an’da “Arkadan da (bu peygamberlerin), izlerince Meryem oğlu İsa’yı -
kendinden önceki Tevrat’ın bir tasdikçisi olarak- gönderdik. Ona da içinde
bir hidayet ve bir nur bulunan İncil’i -ondan önceki Tevrat’ın bir tasdikçisi ve
takva sahipleri için bir hidayet ve öğüt olmak üzere- verdik” (el-Mâide 5/46)
buyrulmaktadır. Müjde veya yeni öğreti anlamına gelen İncil Hz. ‘Isâ’ya
vahyedilmiş olan ilâhî kitaptır. Müslümanların Allah Taâlâ’nın Hz. Îsâ’ya
İncîl adında bir ilahî kitap vahyettiğine inanmaları gerekir.
Hz. İsa’ya vahyolunduğu bilinen İncîl orijinal haliyle günümüze
ulaşamdığı gibi Hıristiyanlığın ilk çağlarında birbirini tutmayan yüzlerce
farklı İncîl ortaya çıktı. Her grup ve toplumun kendine has bir İncil’i
bulunmaktaydı. Suriye’deki Hıristiyanlar Matta, Yunanistan’dakiler Luka,
Roma’dakiler Markos İncîli’ni kullanmışlardır. Yuhanna İncili ile bu sayı
dörde çıkmış, yüzlercesi arasından söz konusu dört İncîl Hıristiyan kutsal
metnine dâhil edilmiştir.
Hıristiyanlığın kutsal kitabı Eski ve Yeni Ahid’den meydana gelen Kitâbı
Mukaddes’tir. Hıristiyalar Tanrı’nın İsa’yla yaptığı ahdi yeni kabul etmişler
ve bu ahdin yazılı belgeleri addedilen metinlere de Yeni Ahid (New
Testament) ismini vermişlerdir. Trente Konsili'nde (1546) tespit edilen
şekliyle Yeni Ahid, Matta, Markos, Luka ve Yuhanna’ya göre İnciller,
Resullerin İşleri, Pavlus’un Mektupları (14), Genel Mektuplar (7) ve
Yuhanna’nın Vahyi olmak üzere yirmiyedi kitaptan meydana gelmektedir.
Hz. Îsâ Ârâmîce konuştuğu halde İnciller ve Yeni Ahid’in diğer kitaplarının
hepsi Grekçe’dir. Hıristiyan kutsal kitabında Îsâ’ya vahyedilen veya onun
kaleme aldırmış olduğu bir metin bulunmamaktadır. Hıristiyan inancına göre
Tanrı’nın ezelî, ebedî ilahî vahyi İsa’da gerçekleşmiştir, vahiy İsa’nın kendisi
olup, Yeni Ahid metinleri ise o vahyi tasvir etmektedir.
Yeni Ahid’i oluşturan kitaplar aynı zamanda ortaya çıkmış ve aynı tarihte
yazılmış olmayıp, uzun süre şifahî olarak nakledilmiş, daha sonra yazıya
geçirilmiştir. Yeni Ahid külliyatı içinde en erken yazılanlar İsa’yı sağlığında
göremeyen Pavlus’a ait mektuplardır. Pavlus’un Mektupları miladî 50'li
yıllardan 95-100 yıllarına kadar tarihlendirilmekte, Markos’un İncîli 65-70,
Matta’nın İncili 70-80, Luka’nın İncîli 70-80 ve Yuhanna’nın İncili 90’lı
yıllara tarihlendirilmiştir. Yeni Ahid’deki diğer mektupların yazıya geçiriliş
tarihleri ise 64 ile 150 tahilerine kadar götürülmektedir. Bir başka görüşe
göre Matta ve Luka İncilinin tarihi 90’lı yıllara da götürülmektedir.
Yeni Ahid kitaplarının resmen tanınması (kanonizasyon) süreci de uzun
bir süreyi kapsamaktadır. İlk dönem hıristiyanlar kutsal kitap olarak Eski
Ahid metinlerini kullanmışlardır. Kilise babalarının yazılarından anlaşıldığı-
na göre ikinci asrın ilk yıllarında Hıristiyanların bulunduğu farklı bölgelerde
farklı İnciller kullanılıyordu. IV. asrın ikinci yarısında Grek kiliselerinde
muhtelif listeler hazırlanmıştır. Bunlardan bir kısmı Yuhanna’nın dışındaki
kitapları kendi listelerine almış, bir kısmı ise Vahiy kitabını da listelerine
katmıştır. Grek kilisesinde Yeni Ahid’in listesi IV. yüzyılın ikinci yarısında
tespit edilmiştir. Vahiy kitabıyla ilgili tartışmalar da VII. asra kadar devam
etmiştir. Nihaî olarak ise 8 Nisan 1546’da Trente Konsili'nde Yeni Ahid’e ait
liste bugünkü şekliyle resmen ilân edilmiştir.
Yeni Ahid’i oluşturan yirmi yedi kitabın metnini ihtiva eden pek çok
yazma vardır. Hepsi de Grekçe olan bu yazmaların hiç biri Yeni Ahid
yazarlarına ait değildir. Orjinal nüshalar muhafaza edilememiştir. En eskileri
papirus, diğerleri parşümen üzerine yazılmış olan, Yeni Ahid’in tamamını
veya bir kısmını ihtiva eden bu yazmaların birbirlerinden de farklı oldukları
kaydedilmektedir. Trente Konsili’nde son şeklini almış olan bugünkü Yeni
Ahid metninde dahi gerek İnciller gerekse diğer kitaplar arasında çelişkilere
rastlanmaktadır.
Hıristiyanlar Kitâb-ı Mukaddes’i oluşturan yazıların tamamının ilham
edilmiş Tanrı kelâmı olduğuna inanmışlardır. Onlara göre kutsal kitap, Kutsal
Ruh tarafından ilham edilmiştir. Fakat zamanla metne yönelik tenkidî
çalışmalar neticesinde kutsal metin yazarlarının Tanrı’nın aracıları oldukları
ancak Tanrı’nın kutsal metinlerin biricik yazarı olmadığı, bunları yazanların
da metne müdahele ettikleri dolayısıyla kutsal yazıların temel yapı ve şekil
açısından onların eserleri olduğu inancı kabul görmeye başlamıştır.
0 Yanıt
1607 Gösterim