Kur’an’da vahyin mahiyetine dair herhangi bir açıklama yapılmamıştır. Onun
mahiyeti Allah ile peygamberleri arasında nübüvvetin bir sırrı olarak
kalmıştır. Buna rağmen İslâm âlimleri bu konuyu tartışmaktan, görüş beyan
etmekten de geri duramamışlardır. Vahyin lafız ve mânadan ibaret olduğu,
Cebrâil’in onu Lehv-i Mahfûz’dan bu şekilde alıp indirdiği ifade edilmiştir.
Cebrâil’in sadece mânaları indirdiği, Peygamberimizin de onları anlayıp,
bilip Arapça ifade ettiği kanaatine de varanlar olmuş ve “Onu, er-Rûh-u’l-
Emîn indirdi. Senin kalbine, uyarıcılardan olman için” (eş-Şu‘arâ 26/193-
194) âyetini de delil göstermişlerdir. Bir diğer görüş de, Cebrail’e sadece
mânanın ilkâ edildiği, onun da bu mânaları Arapça ifade ettiği ve öylece
indirdiği şeklindedir.
Öte yandan vahyin lafzıyla olduğu gibi korunmasının önemi ve gerekliliği
Kur’an’da da vurgulanmıştır. Hz. Peygamber, vahyi alırken onun kelime ve
cümlelerini olduğu gibi ezberlemenin ve korumanın son derece gerekli
olduğunu gayet iyi biliyordu. Nitekim bu husustaki telâşı “Onu çabucak
tekrarlamak için dilini hareket ettirme. Onu (senin kalbinde) toplamak ve
(sana) okutmak bize düşer. Sana Kur’an’ı okuduğumuz zaman okunuşunu
takip et” (el-Kıyâme 75/16-18) âyetleriyle uyarılmış ve rahatlatılmıştır.
Kur’an’da vahyin mahiyetine dair ifadelere rastlanmamakla birlikte,
vahyin gerek peygambere ulaştırılmasında gerekse peygamber tarafından hiç
bir değişikliğe uğratılmadan insanlara ulaştırılmasında son derece hassas
davranıldığı görülmektedir. Hz. Peygamber Kur’an’ı lafız ve mâna olarak
telakkî etmiş ve öylece tebliğ etmiştir. Kur’an’ın vahyinde lafız ve mâna
ayrımının söz konusu olduğu şeklindeki iddialar Kur’anîlikten uzak temelsiz
tartışmalar olmaktan öte bir değer taşımamaktadır. Kur’an’ın
vahyedilişindeki değişmezliği yanında “Kur’an’ı biz indirdik onun
koruyucusu da elbette biz olacağız!” (el-Hicr 15/9) âyetiyle ilâhî mesajın
doğruluğunun zaman üstü olduğu da müjdelenmiştir.
0 Yanıt
1306 Gösterim