Hz. Ebû Bekir, ridde hareketlerini bastırdıktan sonra Irak seferleriyle
eşzamanlı olarak Suriye bölgesi fetih harekâtını da başlatmıştı. Halîfe, bir
taraftan Irak’a gönderdiği ordularla İran ile aralarında bulunan Arap bölgesini
kontrol altına almayı plânlarken, diğer taraftan da Suriye seferleriyle bölge
çevresindeki Hıristiyan Arap çemberini yarmaya, bu sayede Müslümanların
Araplar dışındaki milletlerle yakın temasa geçmelerini sağlamaya çalıştı.
Sefer için gerekli hazırlıkların tamamlanmasından sonra Müslüman
ordular, Hicretin 12. (M. 633) yılından itibaren Suriye topraklarına girip
farklı bölgelerde karargâh kurdular. Buna göre Ebû Ubeyde b. Cerrah,
Câbiye; Yezîd b. Ebû Süfyan, Belkâ; Şurahbil b. Hasene, Ürdün; Amr b. Âs
da Arebe’ye ordusunu yerleştirdi.
Müslüman orduların Suriye topraklarına girdikleri haberi, kısa sürede
Bizans’a ulaştı. Bunun üzerine İmparator Herakleios, kardeşi Theodoros
kumandasında büyük bir orduyu bölgeye gönderdi. Arabe mevkiinde
konuşlanmış bulunan ve emrindeki az sayıda askerle düşmana karşı gelmenin
mümkün olmadığını düşünen Amr b. Âs, durumu halîfeye bildirdi. Hz. Ebû
Bekir yeni gelişme üzerine Irak cephesinde savaşan Hâlid b. Velîd’i Suriye
cephesine gönderdi.
Bizans ordusu komutanı, Hâlid b. Velîd’in Suriye’ye doğru gelmekte
olduğu haberi kendisine ulaşınca, ordusuyla bulunduğu yerden Ecnâdeyn’e
yöneldi. Diğer taraftan, Suriye bölgesinin farklı yerlerinde karargâh kurmuş
olan Müslüman komutanlar da Hâlid b. Velîd ile birleşmek üzere süratle
Ecnâdeyn’e intikal ettiler. Her iki ordu, savaş konumuna geçti. Suriye
topraklarında Müslümanlarla Bizanslıların karşı karşıya geldikleri ilk büyük
savaş olan Ecnâdeyn Muharebesi, şiddetli çarpışmalar sonucunda
Müslümanların kesin galibiyetiyle sona erdi (28 Cemâziyelevvel 13/30
Temmuz 634). Bu üstünlük, Müslümanlara Suriye kapılarını açmıştır.
0 Yanıt
1442 Gösterim