Hz. Peygamber Medine'de Yahûdîlerle anlaşmalar yapmış, onlarla barış
içinde yaşamak istemişti. Çok geçmeden kuyumculukla yaşamlarını sürdüren
ve Yahûdîlerin en cesuru sayılan Kaynukâ Yahudileri, bu antlaşmaya aykırı
hareket etmeye başladılar. Bedir savaşından sonra kin ve hasetlerini açığa
vurdular. Kaynukâ çarşısında bir yahudinin ticaretle meşgul olan Müslüman
bir kadına saldırısı, sabırları taşırdı. Kaynukâ Yahudileri; "Sen bizi, savaş
bilmeyen Mekkeliler mi sanıyorsun? Biz savaşa hazırız..." diye Hz.
Peygamber’e meydan okudular. İslâm ordusu, Hicretin ikinci yılı Şevval ayı
ortalarında Benî Kaynukâ'yı muhasara etti. Kuşatma 15 gün sürdü. Kaynukâ
oğulları diğer Yahûdî kabîleleri ve münâfıklardan bekledikleri yardımı
göremeyince, teslim olmaya mecbûr oldular (Şevval 2/Nisan 624).
Antlaşmayı bozdukları, vatana ihânet ettikleri için ciddi bir ceza gerekiyordu.
Kaynukâ oğullarınin daha önce Hazrec kabîlesi ile antlaşması vardı. Hazrec
kabîlesinden, münâfıkların başı Abdullah b. Übeyy, bunu ileri sürerek onların
affını istedi. Rasûlullah, onların Medine'den çıkarılmalarını emretti ve bu
konuda Ubâde b. Sâmit’i görevlendirdi. Böylece, 700 kişiden ibâret Kaynukâ
Yahûdîleri, Medine'den Suriye tarafına sürüldüler. Ele geçen ganimet malları
konusunda ise Muhammed b. Mesleme görevlendirildi. Ganimetlerin beşte
biri devlet hazinesine (Beytü'l-mâl) ayrıldı. Geri kalanı gazilere paylaştırıldı.
Kaynukâlıların toprakları da, topraksız Müslümanlara verildi.
0 Yanıt
1389 Gösterim